Sama treść historyczna próbuje dość niemal dokumentalnie klatka po klatce odwzorować ducha tamtych szalonych i niezmiernie okrutnych czasów dla Polski i "Polaków" (wszystkie nacje jako obywatele II RP) co wyszło bardzo dobrze dla widza. Jednak druga strona samego filmu jest dla mnie bardzo okrojona w portretach samych bohaterów, oraz niemal z epizodycznie przedstawianą fabułą samego filmu. Obraz skupiającą się niestety głównie na pokazywaniu samych obrządków ludowych i religijnych, ślubów i chrztów czy pijackiej incydentów wspólnych relacji między ludźmi do mnie nie przemówił wcale. Tragizm beznadziejności z góry narzuconych reguł i ról społecznych ukazanych niemal jaskrawo w wiejskiej ciężkiej rzeczywistości jest pójściem w dobrym kierunku, jednak sam zamiar obrazu i pokazania wyszedł dość słabo i nieprofesjonalnie.Brakuje mi tu rzemiosła pokroju Polańskiego czy Spilberga, może gdyby oddać scenariusz tym reżyserom wyszłoby znacznie lepiej dla filmowej opowieści.