Jak na Resnais przystało, film wielowymiarowy, ale jednak najprostszy pod względem fabularnym spośród tych jego obrazów, które znam (pomijam okres twórczości komercyjnej nastałej gdzieś w latach 90.). Jest to za to najbardziej jego upolityczniony obraz. Warto zwrócić uwagę na scenariusz z dwóch powodów. Po pierwsze:...

Od słuchania bełkotu płynącego z z ekranu to robi się depresyjnie-samobójczo.