Zestawiając ten film z pierwszymi dziełami reżysera (mowa oczywiście o serii Evil Dead) ten
film wypada dość blado. Tamte filmy miały przede wszystkim niesamowity, przerysowany, w
pełni kampowy klimat filmów klasy C. Nie wiem... czy takich filmów już się nie da robić? Co
najbardziej wkurza w Drag me to Hell to wręcz żenujące efekty komputerowe (bo jak inaczej
można określić tę wygenerowaną komputerowo, latającą chusteczkę, czy opętanego kozła?)
psujące cały klimat. Czy w branży już nie wierzą w kostiumy, maski, sztuczną krew itd?
Najbardziej pozytywnie zaskoczyło mnie staroszkolne logo Universal i Ghost House
Pictures oraz świetna muzyka. Jako plus można też zaliczyć pracę kamery, która miejscami
była wręcz identyczna jak w Evil Dead, co budowało dodatkowy, psychodeliczny smaczek.
Sam Raimi potrafi też w świetny sposób budować napięcie, co udowodnił również w tym
filmie. Także nie jest to film, broń boże, zły... Miał kilka wręcz genialnych momentów (cień
kopyt za drzwiami, krew z nosa, rozkopywanie grobu) ale daaaleeeko mu do młodzieńczych
dzieł reżysera. Aha i jeszcze ta żenująca końcówka, którą można było przewidzieć jakieś 20
min wcześniej.
Więc... w sumie lekkie rozczarowanie.