Mama podobne wrażenia. Dla mnie to film mocno rozczarowujący

Dokładnie tak. Moim zdaniem bardzo płytkie podejście do poważnego tematu, które jest wręcz trochę szkodliwe. Z jednej strony twórcy pokazali dość toksyczną relację jako piękny moment w życiu bohaterki, z drugiej problemy psychiczne głównego bohatera potraktowali bardzo powierzchownie (nie wspominając o przyjaciółce głównej bohaterki, której problemów ta nie zauważyła, bo rozmawiała z nią przez cały film może 3 razy, ale przecież wszystko ok, nic się nie stało). Szkoda, bo film na taki temat mógł mieć potencjał, gdyby został potraktowany bardziej poważnie.

Też nie mogę tego zrozumieć najpierw postanowił pomóc dziewczynie z traumatycznymi przeżyciami, żeby zaczęła wychodzic z domu do ludzi i mogła cieszyć się życiem,poczuła że znowu jest osoba która jest dla niej oparciem i dla ktorej warto żyć po czym skazał ją na kolejny wstrząs i traume odbierając sobie życie... wydaje mi się że dla niego to pomaganie dziewczynie było również dla niego formą jakiejs terapii ale finalnie i tak jego własne problemy go przerosły...też mi sie wydaje że Netflix mógł zrobić z tej historii całkiem fajny serial i wszystko dokładniej pokazać zamiast streścić szybko całość w jednym filmie.

Zwykle nie wypowiadam się na temat filmów, bo nie czuję takiej potrzeby. Tym razem poczułam przynaglenie do tego, aby coś napisać. Opinia, którą zostawił autor, jest jak najbardziej uzasadniona, ale chciałabym Wam powiedzieć, że w tym całym "przerysowaniu", ten film jest dramatycznie prawdziwy. Dlaczego tak uważam? Właśnie dlatego, że sama przezyłam podobną historię. Nie, nie stałam na moście, nikt mnie nie próbował "ratować" w ten sposób, ale poznałam i nieświadomie weszłam w relację z chłopakiem, którego w zachowaniu już od początku filmu przypominał Finch. Czułam, oglądając ten film, jakby to było Dejavu. Moja historia. Byćmoże będziecie uważać zachowania w tym filmie za niedorzeczne, ale właśnie w ten sposób działają osoby dotknięte zarówno chorobami psychicznymi, jak Finch oraz traumami, które przeżywała głowna bohaterka. Ja przez pół filmu płakałam, bo wiem, że to jest prawdziwe. Trzymajcie się:)

Możliwe, że skoro sama przeżyłas taka historię to emocje, które czułaś byly z własnych doświadczeń i łatwiej było Ci się wczuć. Ja niestety nie czułam tej chemii między nimi itd. Myślę, że film nie powinien działać tylko poprzez pobudzenie własnych doświadczeń z przeszłości, żebym czułam moc emocji, ale także przedstawienie historii komuś kto tego nie przeżył, a mogl zrozumieć.