A mnie się ona bardzo podobał właśnie, to coś na kształt wielkiej groteski, trzeba na to w odpowiedni sposób patrzeć, nie dosłownie. Przecież groteskowe było wszystko - przesadzona główna bohaterka (którą Sandra zagrała rewelacyjnie - i to jest sprawdzian gry aktorskiej właśnie - drastycznie różne role), groteskowy reporter będący jakby ikoną - symbolem amerykańskiego prezentera - lowelasa, groteskowe były tematy, wśród których kręcili się reporterzy (trzecia nożka? haha), a już najbardziej groteskowy był moment sielanki biegnących głuchoniemych dzieci (myślałam że to jakaś reklama w środku filmu). Myślę że film był wbrew pozorom przemyślany, tylko nie można go odbierać absolutnie dosłownie, to metafora.