Generalnie lubie filmy minimalistyczne, z niewielka iloscia slow i ten film taki wlasnie jest. Problem, ze w tym filmie, niefart glownego bohatera, ktory sie ciagnie przez caly film, jest bardzo drazniacy. Przy kolejnym sztormie, do glowy przechodzi mysl: o nie znowu?! No ile mozna? Moze wlasnie o to zmeczenie chodzilo autorom - i bezimienny bohater jest zmeczony i widz, ktory ma nadzieje, ze w koncu cos sie stanie i faktycznie dzieje sie, kolejny sztorm - i historia powtarza sie w kolko.

Poza tym denerwowalo mnie, ze bohater za kazdym razem walczy o swoje zycie w butach. Plywanie znacznie latwiejsze byloby jednak bez butow, ktore tylko nabieraja wody i obciazaja plywajacego. Dodatkowo, zachowanie, ze czegos nie potrzebuje (np. kawalku plastiku) to wyrzuce to za burte, tez jest mocno drazniace. Pozniej mamy caly ten syf na swiecie. Rozumiem, ze moze bohater bardziej byl skupiony na swoim przetrwaniu anizeli na dbaniu o nasza matke Ziemie, ale mimo wszystko film nie powinien promowac takich zachowan, tym bardziej, ze nic ono nie wnosi do filmu.

Podsumowniem calej historii tego filmu, jest zakonczenie, ktore wywoluje wielkie oczy i pytanie do autorow "Naprawde? Tylko na to Was stac?"

Moim zdaniem film nie jest do polecenie, nawet na bardzo dluuugi wieczor (bo tylko jeszcze bardziej sie wydluzy).