Zgadzam się w 100% z powyższą recenzją. Napisałbym: biedny, bogaty, egoistyczny idiota. Nie oceniam filmów tylko pod kątem postaci, ale ta produkcja jest niechlubnym wyjątkiem. Główny bohater(jego zachowanie) jest tak irytujący że całość oceniam bardzo słabo przez pryzmat Mccandlessa właśnie. Zdjęcia, muzyka itd - wszystko super.
Film powinien mieć tytuł "Wszystko za patos" bo jego wymowa jest tak patetyczna, że wręcz śmieszna.
Gdybym miał 14 lat, pewnie napisałbym że to najcudowniejszy film na świecie (hehehe) ;) Sądząc po średniej ocenie, jestem już widocznie cynicznym, starym śmieciem bez empatii ;)

Co ty wiesz o marzycielach!;)

Ja gdy za pierwszym razem widziałem ten film też nie za bardzo mi się spodobał. Za drugim razem oglądałem po kilku latach i stwierdzam, że jest całkiem niezły. Historia człowieka, który zdał sobie sprawę, że świat nie jest mu w stanie wiele zaoferować, ale zamiast popełnić samobójstwo, jak robi wiele osób dla których życie nie ma sensu, postanowił spróbować żyć inaczej. Nie nazwałbym go egoistą, w filmie pada takie zdanie, że wychowali go inni rodzice niż ci, którzy chcą, aby wrócił. Porzucił życie w tym sztucznym świecie, gdzie ciągle się czegoś od ciebie wymaga, a tak naprawdę niewiadomo po co. Niech każdy kieruje swoim życiem tak, żeby był szczęśliwy. Nie da się powiedzieć, że czyjeś życie jest lepsze od życia kogoś innego, bo niby jakimi kryteriami to zmierzyć? Pieniędzmi? Ilością zaliczonych ci*ek? Ilością wyjaranych skrętów? Dla każdego życie ma inny sens. Jeżeli przyjmiemy, że sensem życie jest przeżywanie życia, to warto pracować po to, aby mieć pieniądze. Pieniądze pozwalają wyciągnąć z życia więcej, zwiedzić więcej miejsc, spróbować większej ilości atrakcji, potraw itd. Christopher poszedł na żywioł i chciał cieszyć się życiem bez pieniędzy, co widać nie jest do końca możliwe.

Dokładnie. Też oceniłam film nisko ze względu na głównego bohatera:-). Tak sobie myślę, że zostawił wszystko za sobą, bo miał co zostawiać i nie docenił tego - ustawionych, bogatych rodziców, kochającą go siostrę, rodzinę, wykształcenie, dzięki któremu mógł studiować dalej i rozwijać się intelektualnie. Gdyby był biedny, bez szans na renomowaną (czy jakąkolwiek) uczelnię, pewnie by w ten sposób nie myślał. I w żaden sposób nie usprawiedliwia go fakt, że rodzice wiecznie się kłócili. Ile to dzieci żyje w podobnych (a nawet gorszych) rodzinach i jakoś nie przychodzi im do głowy pozbywać się wszystkiego, sostawiać wszystkich i uciekać w dzicz i samotność.

Chyba nie wiecie, jak mysla ludzie o wysokim ilorazie inteligencji z wlasna wizja na swiat.. Unabomber tez byl swietnym uczniem, mial rodzine, mogl byc na szczycie, ale nie podobalo mu sie to, ze swiat idzie coraz bardziej do przodu, co postanowil? Zyc w lesie, w domku przez kilkanascie lat bez zadnej elektrycznosci itd. przez lata wysylajac bomby do roznych ludzi, w ten sposob dzialania 3 osoby zginely a kilkanascie zostalo rannych. Dzialo sie to w USA (bomby wysylal do profesorow czy informatykow), przez lata szukaly go wszystkie wladze na USA, zostal zlapany przez brata ktory go skojarzyl jakos. Unabomber dla wielu ludzi byl geniuszem a dla innych zwyklym mordercą, podobnie jest z Christopherem (tylko wiadomo, ze on nikogo nie zabijal xd) ludzie, musicie chociaz przez chwile poczuc sie jak ktos z wysokim ilorazem inteligencji (No offence, no ale..), nie jak typowy polski kowalski "O KURCZE MOGL BYC MILIONEREM, O JENY MOGL MIEC TAKA RODZINE, O JACIE A JAKIE ON ZYCIE ŁATWE MIAL DZIEKI BOGATYM STARYM" zycie to nie tylko praca, pieniadze, rodzina (tak, zycie to nie tylko rodzina) jak ktos chce rzucic wszystko i poleciec w gaciach w las to niech to robi. Ja tez wolalbym zyc z 23lata i potem umrzec robiac to co kocham, byc gdzie zawsze marzylem czy miec to o co monotonnie walczylem, niz zyc 60+lat majac w glowie szepty "tego nie zrobiles, tam nie byles, tutaj nie dales rady

"ludzie, musicie chociaz przez chwile poczuc sie jak ktos z wysokim ilorazem inteligencji"

xD xD xD

cudownie że są trzeźwi dojrzali starsi ludzie na tym forum a nie sama gimba

naucz się czytać ze zrozumieniem albo niech cię kaczki stratują na śmierć!

zjem wszystkie kaczki

to chętnie ci opowiem: jest to film o wartościowym, wrażliwym człowieku w wieku szkolnym, wyposażonym w bogaty bagaż własnych życiowych doświadczeń, na podstawie których dochodzi do wielce głębokich wniosków filozoficzno-egzystencjalnych, a następnie postanawia rzucić wszystko i wyjechać w bieszczady. niestety, okazuje się, że w tychże bieszczadach nie ma walmarta, a na każdym rogu ulicy nie stoją budki z hot-dogami, więc nasz bohater ginie z wycieńczenia.

zgadzam się z tymi, którzy też zauważyli, że jest to film o głupim egoistycznym dzieciaku, krzywdzącym najbliższych sobie ludzi i uciekającym w głuszę przed życiem, którego nigdy nie przeżył, ale już wie, że ono mu nie pasuje.
pomyśleć tylko, że autor muzyki do tego dzieła, napisał kiedyś: "escape is never the safest path"..

Idealne streszczenie! :)

Świetnie podsumowane :D

"którego nigdy nie przeżył, ale już wie, że ono mu nie pasuje"
Świetne

zgadzam się, że recenzja napisana nieźle. Argumenty trafione, jednak....to samo możesz powiedzieć o himalaistach, samotnych żeglarzach i innych fascynatach "przygód", którzy wybierają swego rodzaju samotność aby się sprawdzić lub uciec. Niebezpieczne, głupie, nielogiczne? Każdy jest Panem swojego losu i zdaje się wielką pomyłką jest wrzucać wszystkich studentów do jednego wora czyli "czyli tych, którzy nie dostali w d. od życia" i dlatego myślą inaczej, szukają ucieczki. Koleś raczej rozgłosu nie szukał tylko robił to co myślał = dla siebie. To była jego siła, a że był naiwny...cóż dlatego tak to się skończyło.

Wydaje mi się, że wypowiedź sikkens jest przykładem po pierwsze: nieuważnego czytania, po drugie: braku zastanowienia nad własnymi słowami:(
Moja wypowiedź jest wyraźnie zapowiedzianą na wstępie odpowiedzią na powszechne (nie tylko na tym forum) głosy podziwu dla postępowania autentycznej osoby, która stała się postacią filmową. Przedstawiam własne zdanie na ten temat i potrafię je poprzeć solidnymi argumentami. Mam do tego prawo i z niego korzystam.

Odpowiem, bo nie lubię, kiedy wytyka mi się słowa, czy myśli o których nigdzie nawet nie wspominam.
Po pierwsze: NIGDZIE nie "wrzucam wszystkich studentów do jednego wora".
W tekście jest wyraźnie napisane: " takich jak on niedojrzałych społecznie i emocjonalnie niby-studencików" - to zdecydowanie NIE DOTYCZY WSZYSTKICH:).
Po drugie: napisałeś: "...to samo możesz powiedzieć o himalaistach, samotnych żeglarzach i innych fascynatach "przygód", którzy wybierają swego rodzaju samotność aby się sprawdzić lub uciec".
Czy to jest Twoja pochwała samotnych wypraw, czy sportów ekstremalnych BEZ CHOĆBY PODSTAWOWEGO PRZYGOTOWANIA, WIEDZY i SPRZĘTU? Bo tak z Twojej wypowiedzi wynika.
"Każdy jest Panem swojego losu..." - znaczy, że w kontekście Twoich poprzednich słów każdy bezmyślnie wprowadzony w życie ekstremalny wyczyn, niezależnie od konsekwencji, zasługuje na pochwałę i podziw? Że "bez rozgłosu i tylko dla siebie" to świadczy o "sile" i co najwyżej "naiwności", ale jest przejawem indywidualizmu no i pewnie jeszcze wielkiego romantyzmu? No tak wynika z Twoich słów.
Nie przypominam sobie - a wiedzę akurat w tych kierunkach mam większą niż przeciętny przechodzień - żeby powszechnie dostępne środki przekazu (powiedzmy bez przesady w ciągu ostatnich 60 lat, ale zaryzykuję, że w historii wypraw W OGÓLE) doniosły o brawurowej (świadomej, nie przypadkowej) akcji wyprawowej do Arktyki, na Antarktydę, w Alpy, Andy, Himalaje, na Kaukaz, czy gdziekolwiek, albo w samotny (obojętne na jakim dystansie) rejs - bez wiedzy, wprawy, przygotowania, sprzętu, map, racji żywnościowych, łączności itd, itd... można długo wymieniać. Więc nie rozumiem, skąd sugestia, że "TO SAMO MOGĘ POWIEDZIEĆ o himalaistach, samotnych żeglarzach i innych...". Nic takiego nie mówię ani nie myślę. Mało tego: NIKT PRZY ZDROWYCH ZMYSŁACH TAK NIE MYŚLI, bo nikt przy zdrowych zmysłach nie dopuszcza ewidentnej głupoty, nieodpowiedzialności i bezmyślności w kontekście wypraw i sportów ekstremalnych.
Nie ma co owijać w bawełnę - to żadna sztuka, ani chluba, ani podziwu godna odwaga: pójść w tzw. DZICZ i dać się zabić naturze (wpadek, pogoda, zwierzęta), albo zdechnąć z głodu i wycieńczenia. Ewidentne bezmyślne NIEPORADZENIE SOBIE Z OSOBIŚCIE WYBRANĄ SYTUACJĄ i powolna śmierć głodowa nie jest dowodem siły, ani powodem do samozadowolenia.
Sztuką jest wszechstronnie przygotować się i choćby dla samego siebie zdobyć satysfakcję, że potrafi się przetrwać. Potem wracać wielokrotnie lub osiąść w tej dziczy na stałe.
Tymczasem nawet włócząc się po łagodnych (terenowo i klimatycznie) bezdrożach trzeźwo myślący człowiek zabiera ze sobą wszystko co niezbędne do przeżycia. Bo żeby się sprawdzić i mieć tego świadomość - musi PRZEŻYĆ.
Analogicznie będzie w trudnym terenie, jednak nikt kto chce się sprawdzić i mieć choćby minimalną satysfakcję i radość nie pójdzie w rejony zaliczane do ekstremalnych W POJEDYNKĘ, tylko (podstawowa zasada) co najmniej w parach - jak przy nurkowaniu. W USA Alaska - razem z (przykładowo) Wielkim Kanionem, bagnami Florydy i Luizjany, pustyniami Chihuahua, Sonora, Mojave i Słoną, górnymi biegami wielkich rzek - należy do terenów ekstremalnych i do takich samych zalicza się wszelkie wyprawy na te tereny. Jak nietrudno się domyślić, żeby tego spróbować - trzeba wiedzieć JAK i wyekwipować się na wszelką możliwą niespodziankę. Bo inaczej to każda próba będzie jak jedyny i ostatni groteskowy skok na banji - ale BEZ LINY!!! Takiego skoczka też mamy podziwiać za siłę woli, odwagę i co jeszcze... romantyzm?

Bardzo dziękuję za głos krytki. Od akapitu "każdy... próbujesz na swój sposób zmanipulować moją wcześniejszą wypowiedź.(bo nigdzie nie napisałem, że należy mu się podziw a Ty do końca brniesz.o rzekomym podziwie. Każda wyprawa, o której piszemy w przykładach, nawet najlepiej przygotowana to świadome ryzyko zapłaty najwyższej ceny. Pytasz o konkret? KItesurfer, który jakiś czas temu chciał przepłynąć do Arabii Saudyjskiej ze sprzętem GPS, do którego znajomi podczas akcji ratunkowej szukali instrukcji na forach....rozgłos, sponsorzy, patronaty, wywiady, promocje, filmy. Jak nie czujesz różnicy - przykro mi.
Dla Ciebie sztuką jest się przygotować...dla niego było - żyć dniem codziennym. Róznica polega na tym, że to Ty chcesz zdefiniować co jest dla niego sztuką a co nie. Chłopak nikogo nie informował i nie siał afery i nie przedstawiał wszem i wobec sponsorów swojej wyprawy...chciał tak żyć. Takie opinie jak Twoja na pewno go mało obchodziły. Jego wybór - jego siła.

Rany, a jakie to ma znaczenie, czy szukał, czy nie szukał rozgłosu, czy jakichkolwiek korzyści. O tym w ogóle nie rozmawiamy, bo po co? Niczego nie manipuluję, napisałem "tak wynika z Twoich słów" - to mój wniosek po przeczytaniu Twojej wypowiedzi. Zresztą nie widzę sensu w przerzucaniu się cytatami z kolejnych postów. O ekstremalnych wyczynach wspomniałem, bo napisałeś wcześniej "...to samo możesz powiedzieć o himalaistach, samotnych żeglarzach i innych fascynatach" - a ja niczego takiego nie mówię. I wydawało mi się, że masz na myśli autentycznych pasjonatów i wyczynowców, którym zależy, jak sam napisałeś "...aby się sprawdzić...", a nie o bezmyślnych pajacach, którzy zabierają ze sobą nieznany, niesprawdzony sprzęt. Właśnie to mam na myśli pisząc o konieczności przygotowania się. Żeby spełnić swoje marzenie i móc się tym cieszyć trzeba zrobić coś więcej, niż tylko jeden krok w przepaść.
Ani słowa krytyki nie powiem o ludziach, którzy zrobili wszystko, żeby podołać, wytrwać, wspomagać się nawzajem, przygotowywali się, trenowali latami, zaczynali od małych kroczków aż gotowi do największych wysiłków ruszają na wyprawę, w której istotę wpisane jest ekstremalne ryzyko - i oni się z tym godzą. O takim działaniu można powiedzieć, że dokonali świadomego wyboru. To jest ich SIŁA i WYBÓR.
Oczywiście, masz rację - takie opinie jak moja McCandless'a nie obchodziły. Gorzej - ŻADNE OPINIE GO NIE OBCHODZIŁY, NIC GO NIE OBCHODZIŁO. On tylko używajac napompowanych sloganów o tym, jak chce żyć - nawet nie zauważył, że z pierwszym krokiem w tę swoją wymarzoną dzicz uruchomił proces własnej agonii. Im bardziej chciał żyć - tym bardziej zbliżał sie do śmierci. Bo on tylko "bardzo chciał", ale niczego nie robił poza przebieraniem nogami i zaciskaniem paska. I w tym tkwi cały problem tego człowieka - mimo, że przynajmniej w tej najłagodniejszej z alaskańskich pór roku mógł z powodzeniem spędzić może trudne, ale wspaniałe (dla niego) chwile - on, nie robiąc za wczasu NIC - zrobił tym samym WSZYSTKO, żeby NIE PRZEŻYĆ.
A przecież nie o to mu chodziło. Nie zabił go ani wypadek, ani natura, ani dzikie zwierzę.
Chciał ŻYĆ (po swojemu), a tymczasem... ZABIŁ SIĘ (swoją bezmyślnością, głupotą).
Nie chciał tego, nawet już nie chciał żyć w tej dziczy, CHCIAŁ WRÓCIĆ - napisał o tym w swoich zapiskach i błagał o pomoc na kartce, którą przykleił do szyby busa. Ale z własnej winy ani nie wiedział gdzie jest, ani jak się stamtąd wydostać, skąd wziąć na to siły - sam do tego doprowadził, bo niczego się nie nauczył, do niczego się nie przygotował. Z powodu własnej ignorancji nawet w najmniejszym stopniu NIE BYŁ GOTOWY do tego, co sobie zamierzył.
I dlatego uważam, że mając ciekawe, nawet nie trudne do zrealizowania marzenie, nie spróbował się nawet dowiedzieć, jak może je urzeczywistnić.
Jego wyprawę można streścić: chciał podziwiać widoki, więc skoczył w przepaść.
Jestem pewny, że ani to jak "żył" w tej wymarzonej dziczy, ani to jak skończył NIE BYŁO JEGO WYBOREM, a o żadnej SILE nawet nie może być mowy :(

"Jego wyprawę można streścić: chciał podziwiać widoki, więc skoczył w przepaść." Zgadzam się w stu procentach. Bohater filmu miał, moim zdaniem, piękne marzenie, ale nie dał sobie żadnej szansy by je zrealizować. Jeżeli chciał odrzucić pomoce typu nowoczesny ekwipunek, to mógł chociaż nabyć konkretnej wiedzy na temat tego jak radzić sobie w ekstremalnych warunkach nie posiadając takowego. Powinien też "potrenować" przed wyprawą, żeby jego wiedza nie ograniczała się tylko do teorii. Nie zrobił nic w tym kierunku. Biedny, romantyczny głupek; równie głupi co romantyczny.

"...ale nie dał sobie żadnej szansy by je zrealizować." - dał sobie szanse.... nie widzałeś filmu? Ile przygód przeżył? Głupek?? Bo się zatruł? Jak jakiś doświadczony grzybiarz zatruje się muchomorem, to jest to: pomyłka, rutyna i takie tam... a tutaj... głupek?!!

Przygody przeżył zanim wyruszył na Alaskę, więc o faktycznej realizacji marzenia możemy mówić dopiero potem. I niestety się nie udało. Alaska go zabiła. Przez pewien czas był szczęśliwy, ale wbrew temu, co sam napisał, z nikim się tym nie podzielił, bo zwyczajnie umarł z głodu. Bez mapy, bez umiejętności zdobycia pożywienia. Jak już upolował łosia to nie był w stanie zabezpieczyć mięsa przed zepsuciem. Cały film pokazuje faceta, którego ludzie, których spotyka na swej drodze po prostu kochają. I słusznie. Facet świeci jak lampa tyle w nim entuzjazmu, prostoduszności. Wręcz zaraża wszystkich swoją wizją, zazdroszczą mu jego marzenia. Ale natury nie kupisz entuzjazmem. Musisz umieć ją ujarzmić inaczej będziesz martwym głupkiem. I nie pisz mi o grzybiarzu, bo wyprawa na Alaskę to nie wycieczka na grzyby, a nawet najgłupszy grzybiarz nie ruszy się do lasu bez telefonu, żeby móc zadzwonić po pomoc w razie np. złamania nogi wskutek upadku. No ale po co telefon jak ktoś kieruje się hasłem: mogę żyć tak jak wy, ale wolę żyć po swojemu, chociaż nie przeżyję :).

Chyba w lesie nie byłeś.... Co drugi nie ma telefonu.
Zresztą, po co mu telefon, skoro w lasach nadal z zasięgiem jest duży kłopot.
I nie mowa tu o telefonach, a o doświadczonych grzybiarzach, których gubi rutyna i sami zatruwają się muchomorami.
Gdyby się nie zatruł, co jak wiadomo zdarza się i leśnym profesjonalistom, spokojnie dałby sobie radę.

Jakoś trudno mi sobie wyobrazić, że samotny grzybiarz nie bierze ze sobą telefonu, tym bardziej teraz, kiedy 10-letnie dzieci mają własne telefony. Do lasu mam 10 minut piechotą. Dla świętego spokoju założę jednak, że masz rację, ale to byłby tylko dowód, że wielu grzybiarzom brak wyobraźni i wcale nie dodaje ani odrobiny tej wyobraźni bohaterowi "Into the Wild". Gdyby się nie zatruł to i tak umarłby z głodu. Przecież nie nie próbowałby żywić się jakimś zielskiem, gdyby był zaopatrzony, powiedzmy, w mięso zwierząt upolowanych w okresie, kiedy jeszcze zwierzęta przebywały w okolicy. Uczepiłeś się tych grzybiarzy, a dla mnie facet, który nie wie jak muchomor wygląda to raczej nie jest profesjonalny grzybiarz, tylko jakiś mieszczuch bez elementarnej wiedzy o grzybach (pierwsza zasada: nie jestem pewien co to, nie zbieram). Poza tym co Ty tutaj porównujesz jakiś las w Polsce i zbieranie grzybów do wyprawy na tereny całkowicie dzikie i mało przyjazne człowiekowi? To tak jakbyś porównywał wejście na jakąś podmiejską górkę ze wspinaczką na Mont Blanc.

Wcześniej grzybiarze Ci nie przeszkadzali. :) Może się mylę, ale z Twoich wypowiedzi sądzę, że więcej u Ciebie gdybania niż wiedzy wyniesionej z doświadczenia. Nie ma to jak posiedzieć w domu przed Wikipedią i się powymądrzać, jaki to "jestem wspaniały".
Pozdrawiam

Zdarzało mi się zbierać grzyby, ponieważ wychowałem się na wsi i nadal mieszkam na wsi, ale jakimś znawcą nawet trochę nie jestem i nie roszczę sobie prawa do tego. Póki co żyję, chociaż nawet nie znam nazw grzybów, które zbierałem. Telefon zawsze do lasu zabieram i problemów z zasięgiem nie mam. Dobra, jasne jest dla mnie, że Tobie podoba się postać bohatera filmu, natomiast mnie podoba się jego marzenie, ale za cholerę nie zaakceptuję sposobu w jaki je zrealizował. Raczej to nasz martwy miłośnik dziczy był takim znawcą z teorii, skoro tak skończył. Szczerze szkoda chłopa, bo przynajmniej w filmie miał w sobie coś ujmującego (chociaż był samolubem nie liczącym się z uczuciami innych). Odpowiadając na Twoje posty nie korzystam z Wikipedii, bo i nie ma potrzeby, niemniej, każdemu się to zdarza, a przynajmniej powinno, bo nikt nie jest omnibusem, a Wikipedia od tego jest (chociaż to tylko początek wiedzy oczywiście). Rozchodzi się tu raczej o ten sposób realizacji marzeń. Facet nie okazał szacunku naturze (pewnie wydawało mu się, że ją kocha, ale szacunku w tym nie było). Gdyby okazał ten respekt wobec ubóstwianej przez siebie dziczy to przynajmniej by się jakoś przygotował do wyprawy. Pozdrawiam również :).

Telefon do lasu w latach 1990-1992. :v

Ale on się nie zatruł. Powstała taka legenda, żeby jakoś go usprawiedliwić, ale to tylko bajeczka powtarzana przez ślepo zapatrzonych w niego fanów.

W praktyce koleś popełnił podstawowe, wręcz elementarne błędy, zachował się jak typowy, rozpuszczony gówniarz, który uważa, że mu się należy i że mu się uda. Ilość błędów które popełnił była tak potężna, że aż zahacza to o upośledzenie umysłowe albo wręcz chorobę psychiczną.

Główne zostały wymienione, ale powtórzę - nie wziął mapy, nie posłuchał rad bardziej doświadczonych. Jest nawet kilka określeń na kogoś, kto nie słucha rad bardziej doświadczonego, starszego człowieka - właśnie rozwydrzony gówniarz albo zarozumiały dupek pasują tutaj jak ulał.

Zrobił tez podstawowy, zasadniczy błąd - odżywiał się głównie białkiem, co prowadzi do tzw "rabbit starvation" i jest śmiertelne. Uczą tego na pierwszej lekcji każdego kursu skautów, nie da się żyć na białku - trzeba przyjmować jeszcze węglowodany albo tłuszcz. No ale on był przecież taki mądry i doskonały, co tam będzie tracił czas na przestudiowanie jakiegoś podręcznika dla skautów, przecież przeczytał książkę przygodową o życiu w dziczy i tam było jasno napisane, że starczy iść do lasu, a reszta sama się ułoży! Niestety, rzeczywistość okazała się (jak zwykłe) bezlitosna. To, że o czymś nie wiesz nie znaczy, że nie może Cię to zabić.

Drugi zasadniczy błąd to brak ubrania. Tracił lekko licząc 400 kcal dziennie przez to tylko, że był zbyt cienko ubrany (i zbyt głupi czy zarozumiały, żeby przyjąć parę ciepłych butów czy koc, które oferowała mu ostatnia osoba którą widział za życia). Gdyby posłuchał rady i przyjął podarunek, przez te 140 dni czy ile tam żył zaoszczędziłby 56 000 kcal - a może i dużo więcej. To jest prawie 10 kg, o tyle byłby cięższy i to pozwoliłoby mu przeżyć cały miesiąc dłużej.

Już nie wspominając o tym, że w Stanach żołędzie są jadalne i w zasadzie cały czas deptał po jedzeniu...

Ale na Alasce na rosną dęby, to jak mógł chodzić po żołędziach? I skąd wiesz, że odżywiał się wyłącznie białkiem? Zbierał przecież rośliny. Ta scena, że wybiera się z książką żeby znaleźć coś do jedzenia, jest kompletnie niewiarygodna. Siedział tam przecież wiele miesięcy, więc miał czas żeby się zapoznać z tym co rośnie wokół, a nie - jak pokazano - że ledwie żywy z głodu, żeby się uratować po raz pierwszy wyrusza na jagody.

Tak, zgadza się, był zarozumiałym idiotą. Żył tam przez wiele miesięcy i nie zapoznał się z tym, co tam rośnie. W książce jest to jeszcze wyraźniej opisane - dopiero na skraju śmierci z przebiałczenia zjadł parę roślinek, zresztą losowych i możliwe, że trujących.

mój błąd, nie ma tam dębów.

Nie czytałam książki, ale jeśli ta scena, że poznaje rośliny tuż przed głodową śmiercią jest bliska prawdy, to rzeczywiście był bardzo "odjechany", żeby nie powiedzieć - niezbyt rozgarnięty.

Sprawa byla prosta; chlopak po prostu pomylil bardzo podobne do siebie rosliny- znajdowal je w ksiazce, jednak potem nie zauwazyl, ze w ksiazce istnieje tez inna strona na ktorej jest bardzo podobna roslina ale trująca.
Po prostu przed zażyciem danego owoca nie przejrzał n stron książki ale powiedzmy n-y i tu byl jego wielki blad ktorego oczywiscie by na pewno byscie nie popelnili jako wybitni znawcy wikipedii :)

Gdyby Ciebie posluchal, to ujarzmilby Alaske do tego stopnia, ze zbudowalby tam dom, sklepy i sprowadzil ludzi.
Najwyrazniej nie zrozumiales o co chodzilo w filmie. Nie chodzilo o to, aby siedziec na Alasce znakomicie przygotowany z uporzadkowanym jak w muzeum zestawem narzędzi, ale aby PRZEZYC PRZYGODĘ, PRZEŻYĆ EMOCJE, doznać nowych doswiadczen.
Pomyliles kompletnie calą koncepcje o jaka chodzilo w filmie

ehehe, nie zrozumiałem. To trochę jak dziecko, które buduje rakietę z patyków żeby polecieć na Księżyc. I nie rozumiem, że tu chodzi o przygodę, przeżycie i doświadczenie.

Mam wrazenie, ze jestes i tak trochę mniej bystry od Chrisa. Ogladales 3 godziny- 180 minut film w ktorym bez przerwy powtarzajacymi sie podobnymi scenami wałkowano o co chodzi w nim chodzi, a Ty i tak tego nie zrozumiales.
Chris chciał życ bez planu, chcial przezyc w pewien sposob duchowe doznania, sprawdzic czy samotnosc w dziczy moze dawac szczescie. Gdyby natomiast posluchal sie Ciebie, to podjechalby do Alaski specjalny uzbrojonym dżipem bo narzedzi o ktorych wspominales byloby zbyt duzo aby przyniosl je w jednym plecaku. W tym dżipie mialby oczywiscie wszelkie mapy, wszelkie narzedzia, z czasem zbudowalby tam sobie dom, z czasem moze sklepy i zrobił tam nowe miasto i sciagnal mieszkancow.
Pytanie tylko zasadnicze: czy zrozumiales o co chodzi w filmie i czy Chrisowi na pewno chodzilo o to, co Ty proponujesz?
To co Ty proponujesz to spełnienie motta: Carpe Diem jednoczesnie bedac przygotowanym i uzbrojonym po zeby. To jest sprzecznosc logiczna

"Chris chciał życ bez planu, chcial przezyc w pewien sposob duchowe doznania, sprawdzic czy samotnosc w dziczy moze dawac szczescie."
Oczywiście wziął też pod uwagę, że może nie zdąrzyć osiągnąć pełnej satysfakcji ale co tam niech będzie i te marne 140 dni, wróć jakie marne, wspaniałe i pełne doznań duchowych, że będzie umierał z głodu też taką ewentualność założył.
Gdyby tak miało być to by nie zostawiał tej kartki o pomoc. I na pewno był już spełniony duchowo bo chciał przecież wracać. Uuuu to już wystarczyło, tak szybko?

Szanowny Lilo61. Chciałbym nadminić, że:
1. Jak określiłeś, jest (była) to osoba fizyczna, realna. Tak też należałoby ją opisać. Zrobiłeś to to jednak wyłącznie na podstawie fabularnego filmu, który nie wszystko opowiedział.
2. Oprócz filmu jest jeszcze książka, która pokazuje wiele nowych faktów, a nie domysłów.
3. Nie prawdą jest, że nigdy w życiu nie była na żadnej wycieczce - przed samą podróżą na Alaskę "zwiedził" (pracując także) dużą ich część, a nawet Meksyku.
4. Pytanie, czy to on skrzywdził rodzinę, czy ktoś z rodziny skrzywdził jego? To powinieneś wiedzieć, bo " Po starannym przejrzeniu wielu dostępnych materiałów dowiemy się, że". Przejrzyj je więc starannie, proszę.
5. Następny temat.... on nie chciał tam zostać na stałe. To miała być kilku tygodniowa-miesięczna wycieczka. Kiedy chciał wrócić - stan rzeki na to nie pozwolił. Wrócił do busa i tam jeszcze przeżył kilka miesięcy.
6. I na koniec... nie jest prawdą, że umarł zjadając trujące jagody.

Akurat książka jeszcze bardziej odziera jego historię z legendy, pozostawiając nieodpowiedzialnego idiotę, który pod koniec wyparł się własnych idei ("samotność jednak nie taka spoko").

Podstawowym bledem jaki robisz jest ocenianie Chrisa wedlug swoich priorytetow. Przeciez jemu w ogole nie chodzilo o jakies sprawdzenie siebie czy jest w stanie przetrwac w dziczy i udowodnienie sobie poprzez to jakiejs swojej siły. Jemu chodzilo o sprawdzenie swoich filozofii zyciowych o szczesciu w samotnosci, filozofii ksiazkowych. To co Chris zrobil swiadomie, to traktowanie calkowicie po macoszemu kwestii technicznych jak przetrwanie, zachowanie w dziczy, ekwipunek, etc. Po prostu malo go to obchodzilo- zbyt mało, dlatego umarł

A jak bieda zajrzała do du.y to stwierdził, że sprawdzian z filozofii można już zakończyć.
A efekt końcowy taki, że zabiła go jego własna głupota.

Himalaiści i żeglarze się długo przygotowują do swoich wypraw, mają zaplecze, wiedzę, kursy przygotowawcze i jakieś doświadczenie. Żaden Laik ci nie wejdzie na Mount Everest. Główny bohater filmu był faktycznie bezmyślny i pozbawiony wyobraźni, zginął w bezsensowny sposób.

Weź ;) Himalaiści przygotowują się do każdej wyprawy, takie przygotowanie trwa minimum rok i wlicza się w nie m.in trening. Nie zaczynają też przygody od zdobywania najwyższych szczytów, samodzielnie, bez tlenu i w "adidasach" :) A żeglarz? Żeglarz nie podkrada drewnianej łódki i nie próbuje przepłynąć nią oceanu :)))
Sposób myślenia tego dorosłego przecież chłopaka, studenta przypomina sposób myślenia dziecka, które lubi się ślizgać w zimie, więc bezmyślnie wejdzie na lód na rzece.
Chciał żyć w głuszy, mógł się do tego przygotować inaczej niż czytając książki Londona, w których pies Buck rozumuje jak człowiek i prawie mówi ludzkim głosem :)

Oczywiście zgadzam się z powyższą opinią na temat "Supertrampa", ale osobiście uważam, że postać ta została specjalnie wykreowana na kochanego idiotę na potrzeby filmu. Już po pierwszym seansie filmu zdałam sobie sprawę, że to nie naiwność i niedopatrzenie reżysera, a raczej jego pomysł na stworzenie postaci tak niejednoznacznej. W filmie widzimy młodego idealistę, który prócz pięknych marzeń nie ma w głowie tak naprawdę nic. Nie jest ani szczególnie bystry, jego osobowość i wygląd też nie jest jakoś szczególnie pociągające, a mimo to utożsamiamy się z nim i kibicujemy jego szalonym poczynaniom. IMHO wszystkie napuszone przymiotniki, jakimi określają go podobni jemu "marzyciele" są jedynie górnolotną nadinterpretacją.Przecież wielokrotnie widzimy, zwłaszcza w zestawianiu bohatera z innymi, jak bezmyślne i dziecinne były jego wybory. Odmawia pomocy, uznaje swoją uczelnianą wiedzę za najprawdziwszą, jest wielokrotnie niepotrzebnie nieostrożny... Niektórzy powiedzą, że taka droga to jedyny słuszny i świadomy wybór człowieka, który poświęcił życie by sprzeciwić się systemowi. Moim zdaniem chłopak po prostu chciał spełnić swoje marzenia o doświadczeniu piękna, niewinności i całkowitej wolności, które częściowo podzielam, a które mógł przecież spełnić na wiele innych sposobów. Tutaj właśnie widzimy jego niedojrzałość i młodzieńczą porywczość, która zaważyła na jego decyzji. W każdym razie według mnie film jest niesamowity dzięki perfekcyjnym zdjęciom, pasującej muzyce i świetnej kreacji wszystkich bohaterów.

I wszystko by się zgadzało, gdyby jego celem było "życie w dziczy".

a skąd wiesz czy nie było jego celem? po prostu nie udało mu się tam długo pożyć

Ok dodam ze napisałeś recenzje filmu a nie życia.Jeśli podejmiesz dyskusje może sie skusze.

Zgadzam się z tą opinią w całej rozciągłości, miałam właśnie płodzić coś podobnego po wczorajszym [drugim w życiu] seansie tego filmu, ale zrobiłeś to świetnie za mnie :)

Od siebie dodam jeszcze, że nie mogę strawić egoizmu tej postaci, która brnie przed siebie nie bacząc na ludzi, którzy wiele dla niego zrobili. Począwszy od rodziców [których najwidoczniej postanowił ukarać swoim zniknięciem za problemy małżeńskie, kłótnie w domu i dawanie mu wszystkiego, o czym mógł marzyć nastolatek; skazał ich na dożywotnie katusze i poczucie winy, kochany synek], na staruszku - ostatnim przystanku przed Alaską - skończywszy. Trzeba być bez serca, żeby zostawić samotnego staruszka, który pokochał cię jak syna i oferował adopcję, po to, żeby spełnić irracjonalne marzenie.

Razem ze współoglądającym doszliśmy do wniosku po seansie, że gdyby główny bohater obejrzał parę odcinków Beara Gryllsa, to może by się trochę dłużej zastanowił nad spełnianiem swojego genialnego marzenia :)

Mam 16 lat więc moja wypowiedź może zostać uznana za nieżyciowe bajanie licealistki .
Bohater z pewnością skrzywdził wiele ludzi. Rodzice nie byli aż tacy źli, żeby spotkała ich taka tragedia.
Najbardziej żal było mi jego siostry która widać bardzo kochała brata. Może nic by się nie stało gdyby choć do niej zadzwonił i dał znać że żyje. Pod tym względem był egoistyczny.
Nie zgodzę się jednak że jego ucieczka miała być karą dla rodziców ,albo takim wymysłem studencika nie znającego życia, który miał wszystko podane pod nos . Po pierwsze czy gdyby tylko chciał wprawić rodzinę w poczucie winy to uciekał by na alaskę do pustego autobusu, do zimna i głodu? Czy nie łatwiej byłoby zostać z tymi wyrzutkami i dziewczyną i nie dzwoinć nie pisać ot. pożyć sobie tam w spokoju?Albo u tego staruszka?
Po drugie podałeś tu argumenty o dyplomach i wykształceniu, Proszę cię jakie to ma znaczenie?Żadnego! Szkoła nie odgrywa żadnej roli równie dobrze mogła by być to Łódzka fil mówka albo jakieś słabe studia w Rumuni. Czy naprawdę jest to argument, że niby było mu tak łatwo ,nie to co u nas albo w biednych krajach. Ja uważam że było mu źle w tej szkole jak w ogóle w cywilizacji. Można dusić się z w zawodówce i w najlepszym lo w warszawie. Bohater gdyby chciał nie miałby problemów ze znalezieniem pracy i życiu sobie w spokoju. czyli jeśli uciekł to chyba miał ważny powód.
Nie zgodzę się że był głupi. wiem że książki to nie wszystko, ale nauczmy sie odróżniać brak pragmatyzmu od głupoty. Jeśli zaczniemy rozumować w taki sposób że każdy kto jest absolutnie odrealniony to ktoś kto powinien usunąć swoje geny ze śwaita to znaczy że mało sie nauczyliśmy przez tysiące lat . Myśle ze s upertramp po prostu nie zrozumiał, że człowiek nie należy już tak po prostu do natury i powrót do stanu naturalnego to powrót do stanu naturalnego. I umarł młodo, choć wydaje mi się że taki już był jego los. Prawda chciał wracać i nie chciał umierać.Ale chciał raz w życiu być naprwdę wolny. Myślę że tak go trzeba odczytywać- jako osobę odrealnioną która chce być dobrym człowiekiem i nikomu nie szkodzić, ale też nie potrafi żyć wsród ludzi. Wiem że teraz mowiąca o wolności młodzież to hipsterzy w najmodniejszych okularach i z prestiżowych liceów. Ja ich osobiście nie lubię i uważam że nic nie mają do bohatera tego filmu. Najważniejsze chyba że ktoś czegoś chce naprawdę a supertrampow i nie można było zarzucić braku szczerości

Pięknie napisane,naprawdę pięknie.I jak na 16 latkę bardzo dojrzale.Moje najszczersze słowa uznania.Niejako wyręczyłaś mnie swoją wypowiedzią bo to samo czuję w sercu.
Myślę jednak,że nie potrafiłabym tego tak pięknie,zwięźle lecz treściwie ująć.Oby więcej takich wpisów na tym forum.Dziękuję Ci i serdecznie pozdrawiam

Dziękuję.

O,tak!-wiedza i wykształcenie to nie to samo co mądrość.Wiedza nie stosowana w praktyce jest bezużyteczna.No,cóż,wykształcony młodzieniec zapłacił za to najwyższą cenę,Ja jednak nie oceniałabym go tak surowo-errare humanum est.Wnioskuję,że sprowokowal Cię szum wokół jego osoby.Piszesz- "Na wielu poświęconych mu stronach jak mantra powtarza się przekaz o wielkim, wieloletnim marzeniu o ucieczce od cywilizacji, powrocie do natury..." Mnie jest żal tego chłopaka,niejako utożsamiam się z nim,bo podobnie jak w nim , tli się we mnie podobne pragnienie-uciec od cywilizacji , tego szaleńczego pędu, i osiąść gdzieś na" spokojnej mieliźnie".No,na pewno nie w tak ekstremalnych warunkach-:).Pięknie jest marzyć,jeszcze piękniej gdy marzenia się spełniają.Naszego bohatera się spełniły.A czy skutkowało to jego szczęściem-to już sprawa dyskusyjna.Pewnie w chwili samej śmierci, tak.Przedtem,przerażony i samotny(jego zapiski) nie mógł być szczęśliwy bo to wyklucza szczęście.Wierzę jednak,że przez 2 lata włóczęgi, jego życie było szczęśliwe, bo żył jak chciał.
Chłopak wiele zrozumiał.Czytając(,bodajże)Thoreau zapisał między wierszami-"happiness only real when shared"
PS Lilo60,piszesz"Każdy, kto przyczyni się do wydłużenia czasu przetrwania gatunku ludzkiego, eliminując z puli genów ludzkości własne geny, jako geny istoty niewyobrażalnie bezmyślnej, zasługuje na tę nagrodę: NAGRODA DARWINA. Chris McCandless zasłużył!"
Nie mogę tego "rozgryźć".Czy nie wkradł się tu jakiś błąd? Serdecznie pozdrawiam.B.