Nic dodać, nic ująć. Święte słowa. Przerost formy nad treścią razi w oczy od pierwszej minuty. Ach, i te "niebywale artystyczne" ujęcia. Przekoloryzowanie wycieka bokami z każdego kąta ekranu, więcej w tym sztuczności niż w jabłku z McDonalda. Naprawdę, nie rozumiem czym tu się zachwycać, ale tak, tak, drogie dzieci - żyjcie dalej w przekonaniu, że jest to dzieło na wysokim poziomie. Pozdrawiam człowieka, który czyta mi w myślach. :)

mocno nieudana zrzynka z "the dreamers" jak dla mnie.

Bałam się rzec jakiekolwiek złe słowo na młodego Dolana i jego twórczość, gdy naokoło same zachwyty, dlatego cieszę się, że ktoś to zrobił za mnie. Przez cały film zadawałam sobie pytanie "Kurde, gdzie ten geniusz? Kiedy to się rozkręci i mnie powali?".