obejrzałem i przyznaję, ze mnie odrobinę ów film zawiódł. spodziewałem się czegoś bardziej sugestywnego i sycącego że tak powiem. w istocie film jest bardzo smakowity pod względem plastycznym i estetycznym, coś na kształt rozpływającej się w ustach rozkosznej pianki marshmallowa, jednakże nie wywołał on u mnie uczucia jakiegos fascynującego doznania juz po zakonczeniu seansu. klimat "wyśnionych miłości" ma w sobie coś subtelnie narkotycznego, bez wątpienia tez ekspresyjnego, lecz ta ekspresja bynajmniej nie jest zbyt bezpośrednia, pozostaje raczej gdzieś w sferze niejako wrażeń zmysłowych, przynajmniej ja to w ten sposob odbieram. podobnie zreszta ma sie rzecz z francis i marie którzy platają sie w gąszczu nieco toksycznej dżungli uczuć wobec nicolasa, mysla, bujają w obłokach, czynią rózne mniej lub bardziej obrazowe gesty (m.in. scena z prezentami) wypływające z samego srodka skąpanego w emocjach umysłu. generalnie wielkie zauroczenie którego mimo wszystko nie nazwałbym miłością. muzyka zewsząd zachwalna wcale nie rzuciła mnie na kolana, jest zwyczajnie miła dla ucha i na tym koniec. podsumowując, wydaje mi się, ze jest to całkiem niezły film o dość wysokiej formie artystycznej, interesującej grze aktorskiej i właściwie średnio urozmaiconej tresci. nader czarujący fresk kinematografii. duże pieniądze, dobre wino, magia zauroczenia, pyszne kadry i urocze twarze okraszone ładną scenerią. mowa oczywiście francuska (nie przepadam) dodaje temu widowisku pewien powiew finezji - 6/10.