Starzec i jurodiwy to trochę inne "typy" świętości. Zresztą wydaje mi się, że Zosima kładł największy nacisk na miłość do drugiego człowieka i pewnego rodzaju radość i zachwyt w życiu (jego ostatnie pouczenia przed śmiercią), a Anatolij na oderwanie się od życia ziemskiego i skierowania się ku Bogu. I w sumie o to też chodziło jurodiwym poniekąd. Bezlitośnie obnażali obłudę. Polecam "Św. Idiotę" Wodzińskiego - pomaga zrozumieć fenomen bożych szaleńców.

Słusznie, ale nie chodziło mi o "typy" tylko schemat historii.
Święty z człowieka o powiedzmy dyskusyjnej moralności.

(przy okazji, Starzec, to mój ulubiony wątek z Braci)

Święty bez skazy byłby w obu przypadkach dość nudny. To nawet Alosza miał momenty próby, zachwiania i wątpliwości.

Co do Braci Karamazow to dziennik Zosimy był dla mnie dość nużący. O wiele bardziej ciekawiła mnie historia chorego chłopca, czy też proces.