Czegoś mi zabrakło w tym filmie. Oczekiwałam dzieła na miarę "Draculi", a dostałam parę krwawych scen i apetycznych dźwięków, które towarzyszyły przegryzaniu żył. Klimat nieumiejętnie zbudowany, nie zdążyłam nawet ocenić głównego bohatera jako człowieka, a on już stał się wampirem. Takie szybkie przejście do sedna sprawy jest nie w moim guście. Brad Pitt w nie najlepszej formie aktorskiej, ani go lubić, ani nienawidzić. A największym niedociągnięciem "Wywiadu..." są te wszystkie sceny, które w pierwotnym zamierzeniu miały być pewnie niewyobrażalnie smutne. Pierwszy i ostatni wschód słońca i inne takie. Jednym z nielicznych atutów są: moja ulubiona Kirsten Dunst i Tom Cruise (którego na ogół nie znoszę). Tylko dzięki nim jest w tym filmie parę przyjemnie groteskowych scen. Najbardziej zapadła mi w pamięć pokorna Claudia, świeżo po zakosztowaniu swego nauczyciela muzyki, recytująca krwawymi ustami "Nigdy w domu". Niezła jest też końcówka. Uważam, że ta fabuła o wiele lepiej sprawdziłaby się we współczesnych realiach. Osadzona w XVIII i XIX wieku była po prostu nieznośnie pompatyczna.