Na mnie film zrobił duże wrażenie. Może nie było super strasznie, mam 20 lat i troszkę
inną skalę grozy, na innych filmach się wychowałem itp. itd. Nie mniej jednak co mnie
urzekło - to przesłanie, wyraźne i czytelne. Coś czego brakuje w remake'ach, lub jest
ledwo widoczne. Oto mamy zderzenie świata cywilizowanych amerykanów z Kalifornii z
ludźmi-potworami ale tylko z nazwy. Myślę, że to kapitalne że nie włożono zbyt dużo pracy
w straszną, mroczną i przerażającą charakteryzację i ludzie pozostali ludźmi. To jeszcze
bardziej uwypukla różnice dzielące oba światy i ich pozorność (tych granic) gdy obie
grupy spotykają się na pustkowiu. Wspomnijmy chociażby scenę wysadzenia przyczepy
kempingowej, gdy tuż po eksplozji Bob z siostrą zaczynają niemal obłąkańczo się
cieszyć, czy ostatnią scenę gdzie ojciec małej Catherine daje upust swoim emocjom. Co
ważne i ciekawe najbardziej "po ludzku" zachowuje się Ruby, która walcząc o własną
wolność nie zapomina o innych (zauważmy że nawet gdy rzuca na swojego
"współplemieńca" węża, zaś ojciec dziecka kończy sprawę, ta zaczyna płakać.

Po za tym aby zrozumieć ten film w pełni należy go obejrzeć choć dwa razy. Za drugim
razem słowa właściciela stacji skierowane do oczekującej pomocy w ucieczce, Ruby
("Gdyby Twój ojciec się dowiedział rozszarpałby mnie na strzępy") brzmią zupełnie
inaczej :) I w ogóle wiele rzeczy się zauważa.

Reasumując film 8/10 za prawdziwość, za muzykę, za to, że można się przestraszyć ludzi
niekoniecznie zmutowanych czy ucharakteryzowanych na potwory.. Zaś tylko osiem bo
nienawidzę tego wrzasku panienek ze starych amerykańskich dreszczowców