Musiał być kimś innym, ponieważ nie chciał być tym, kim kazali mu być. Jego celem była ucieczka przed rzeczywistością, przed obrzydliwą szarą breją, przed pękaniem luster. Ponieważ chcieli zabrać mu dziecińśtwo, on postanowił zostać duzym chłopcem, który realizuje swoje marzenia. Co ciekawe, nie podszywał się pod osoby, których tożsamość zapewniała wyłącznie zysk - pilot, Bond, lekarz.... to jakby spis chłopięcych wyobrazen na temat "kim zostanę jak dorosnę".
może ta filmowa 'wersja Franka' jest sfałszowana, ugładzona, ale to prawo filmu.

wiesz... jak przeczytalem twoj wpis to mi lezka sie w oku zrobila. jestem czlowiekiem "troszke" inaczej patrzacym na świat niz inni ludzie. widze rzeczy tak proste ze inni poprostu ich nie dostrzegaja kontynuujac swoja niezaplanowaną rutyne - zycie. oczywiscie przez to jest mi cholernie trudno BYĆ. ale za kazdym razem jak mam podjac jakas decyzje mowie sobie "moge jutro zginac... - wiec co za roznica czy zjem teraz 500 hamborgerow/ wydam 20 zl na bilet do kina/ ukradne cos/ zrobie cos dobrego czy zlego." poprostu staram sie zyc chwila i nie zalowac za wiele. a twoj tekst nie wzruszyl i ogolnie to tylko to chcialem Ci napisac. poza tym lubie poznawac ludzi głebiej i wtedy sie okazuje ze kazdy ma swoj wlasny nieuporzadkowany swiat i swoje najbardziej wlasne zdanie. kazdy jest wyjatkowy, lecz czesto wyrabiamy sobie o kims zdanie pod wplywem chwili i aktualnego szczescia lub smutku. to tyle poki co:) pozdrawiam Michał(19 latek jak to sie ustaliło).

ps. nie znam cie ale chyba podoba mi sie sposob w jaki patrzysz na swiat..

oczywiscie obie powyzsze wypowiedzi tycza sie wojciecha