Już od najmłodszych lat jesteśmy wychowani przez ramię ogniska domowego, jest ono najbardziej nam bliskie i znane. To ono nas kształtuje przez kilkanaście dobrych lat, ono nas uczy i nadaje nam pewnych cech, które w przyszłość zabieramy ze sobą.
Ociec posługuje się przemocą jako ostatecznym argumentem, który nie podlega dyskusji. Bije młodego Erika za każde sprzeczne z jego myślami zdanie, za każdy czyn, który mu się nie podoba. Agresja kulminuje się w człowieku, musi mieć jakieś ujście. Bohater daje jej ucieczkę na ulicy, wśród rówieśników posługując się takim samym argumentem.
Koło zamknięte!
Przez awantury chłopak zostaje wyrzucony ze szkoły średniej - ukończenie jej jest dla niego bardzo ważne, daje mu również przepustkę na studia.
Internat staje się jego ostateczną szansą na przyszłość.
Tam jednak częścią systemu jest przemoc. Starsi uczniowie znęcają się nad młodszymi rocznikami. Czy poradzi sobie?

Spirala przemocy. Tak ciężko wyrwać się z każdej patologii. Film stawia przed widzem trudne pytania, na które chyba nie w sposób odpowiedzieć szybko.