Film jest dość płytki, zamiast zmuszać widza do refleksji, przedstawia mu czarno na białym wizję reżysera i jego przekaz. Nauczyciel rasista, arystokracja, dyscyplina, autorytaryzm, bogacze i ta wspaniała socjaldemokracja jako antidotum na całe zło. Ten film nie jest prosty a prostacki, szkoda bo przed oglądnięciem tego filmu byłem zachwycony kinem skandynawskim.

Wszystko można w podobny sposób spłycić. Nie mam takiego wrażenia. Widzę nieźle pokazany wewnętrzny konflikt między buntem a potrzebą akceptacji. Między gotowością a odpowiedzialnością za przyjaciela. Widzę opresję za fasadą kultury. Dla mnie znakomity film. Znając jeszcze szwedzki model kulturowy, tym bardziej :) Widać, że do rozliczenia z faszyzmem u nich daleko, mimo że uważają się za awangardę. No i świetnie zagrane. To, że daje się wyprowadzić tezę, nie przesądza o „prostactwie”.