Film obejrzałam do końca bez zbędnego przymuszania się. Brakowało mi trochę realizmu w
opowiadaniu historii, ale brałam pod uwagę, że jest to baśń opowiadana przez 10-letnią
dziewczynkę i tak starałam się odczytać całą historię.

Zdaję sobie sprawę, że tak "Niemcy są winni itp. itd". Ale z drugiej strony cóż winne były dzieci?
Nie miały wyjścia, musiały wierzyć w to co wierzyli rodzice. A rodzice wiedząc, że
nieposłuszeństwo jest karane śmiercią, nawet jeśli nie wierzyli w Hitlera, to udawali. Prawie jak
współczesne wiadomości o krajach arabskich.

Najbardziej w całym filmie przeszkadzała mi oczywista analogia do "Ani z Zielonego Wzgórza".
Adoptowana dziewczynka, zła opiekunka (która potem staje się miła i kochana), dobry i czuły od
samego początku opiekun i bajeczny świat książek w który zaklęta jest dziewczynka. Jak dla mnie
analogie były zbyt mocne.