Film ciekawie ukazuje starcie niewiary z wiarą w świat niewidzialny, świat duchów. Niewiara w tym starciu przegrywa. Ciekawe, że to co jest ukazane w filmu jak najbardziej może wydarzyć się w rzeczywistości - celem filmu jest przede wszystkim ukazanie prawdy. A to zawsze jest trudne, w myśl zasady "punkt widzenia zależy od punktu siedzenia". Kto jednak siedzi najwyżej - widzi najwięcej. Sprzeciw osób niewierzących wobec filmu jest oczywisty - podważa ich dotychczasową interpretację rzeczywistości, ich poczucie bezpieczeństwa, ich spójność wewnętrzną, ostatecznie ich tożsamość. I to boli. Kto chciałby nagle odkryć, że żyje w iluzji i jego życie jest fałszywe? Naturalną reakcją jest ucieczka, bunt, walka, niechęć. Kto jednak jest otwarty by się uczyć i ma zdrowy dystans do siebie i swoich poglądów - nie będzie się oburzał na film, wynajdywał preteksty na grę aktorską czy fabułę. W przeciwnym wypadku wszystko będzie tylko pretekstem by zanegować film i jego przesłanie, które mówi jedno: świat duchów istnieje, nawet jeśli w niego nie wierzysz i naiwnie łudzisz się, że ciebie to nie dotyczy.