Witam!
Postaram się odnieść do Twoich punktów :)
1. To prawda film miał być dla fanów, ale również miał za zadanie zapoznać młodszych widzów, którzy nigdy serialu nie widzieli, bo i nie mogli ;) z najsłynniejszą parą agentów od zjawisk paranormalnych. Druga część nie dorównała pierwszej bo i też nie mogła. A dlaczego? Pomiędzy filmami mamy przerwę 10 lat oraz cztery sezony serialu (6-9), które troche namieszały i zostawiły parę głównych bohaterów w sytuacji, która musiała wpłynąć na historię opowiedzianą w drugiej kinówce. Nasi agenci zostali wykluczeni z FBI, więc nie mogli wskoczyc w swoje dawne "uniformy" i prowadzić wspólnie dochodzenie jak za starych dobrych czasów. Chcę wierzyć musiało być naznaczone upływem czasu i to jest widoczne. Dodatkowo film musiał przedstawić bohaterów nowym widzom, fanom pokazać jak potoczyły sie ich losy oraz wpleść to wszystko w aktualną fabułę, a to jakby trochę za duzo.
2. Ten punkt bardzo mnie zabolał a szczególnie te słowa: "Gra aktorska Scully pozostawała wiele do życzenia- od zawsze..." Kiedy Gillian dostała rolę Scully nie miała doświadczenia i to na poczatku serialu było widać (szczególnie w pierwszym sezonie), ale z roku na rok widoczne były jej postępy, które nie były małe, a w pewnym momencie prześcignęła swojego bardziej doświadczonego kolegę po fachu Davida. Jej gra potrafiła zaskoczyć nawet w koncowych sezonach, co wydawałoby się już niemożliwe po tylu latach grania tej samej postaci.
W Chcę wierzyć ta gra moze nie powala, postać Scully jest jakby zmęczona życiem, ale nie zapominajmy, że to życie nie raz dało jej w kość boleśnie doświadczając. Poza tym scenariusz nie przewidywał zbyt wielu ciekawych epizodów, a jeden z moich ulubionych to ten, w którym SCully odwiedza księdza i ten dostaje ataku. Nie zgodzę się wiec z Tobą, że nie widac tu gry aktorskiej. Moim zdaniem Gillian zagrała prawdziwie postać Scully, wiernie w odniesieniu do jej doświadczeń, dobrze pokazała zagubienie swojej postaci i rozterki spowodowane chęcią podjęcia własciwej decyzji, a ze scenariusz nie pozwalał jej na więcej więc tego więcej nie mamy ;)
3. Film miał być przerażający i szkoda, że taki nie był. Klimat budowały surowe śnieżne plenery i stonowana muzyka Snowa, ale to trochę za mało. Archiwum było raczej wyrazistym serialem, a tu tej wyrazistości zabrakło (może przysypał ją śnieg ;)
4. Uwazam, ze pokazanie Scully i Muldera w sytuacji, w jakiej zastaliśmy ich w nowym filmie jest bardzo wierne wydarzeniom z serialu a tym samym bardzo prawdziwe i realne, co jest niebywałą zaletą. Co do kury domowej to Scully często dążyła do stabilizacji, do posiadania dziecka, więc nie mam jej za złe, że nie chce już ścigać potworów w ciemnościach, ze chce się realizować w tym, w czym widział ją jej ojciec. A co do Muldera to on zawsze był nawiedzony a izolacja od reszty świata z pewnością tego stanu nie poprawiała ;)
Film rozczarowuje jednych bardziej drugich mniej. Moim zdaniem film dobrze pokazał życie głównych bohaterów i to na jakim jego etapie sie znaleźli, kuleje wątek paranormalny, a sprawa z eksperymentami wypada bardzo przeciętnie na tle wcześniejszych spraw z Archiwum X. Mam nadzieje, ze jest to tylko łącznik (spełniający stawiane mu zadania opisane w punkcie pierwszym) pomiędzy serialem a trzecią kinówką. Chcę wierzyć...