W trakcie filmu zastanawiałem się, czy Gabrielle zwariawała, czy jednak jest normalna, a niszczy ją nieskończona potrzeba prawdziwej miłości. Gdy już ją znalazła miłość ta była jeszcze bardziej destrukcyjna niż wcześniejsze pragnienie. Dochodzę jednak do wniosku, że jednak była psychiczna, gdyż nie jestem w stanie wyobrazić sobie, że normalna osoba byłaby tak oschła dla kochającego nawet gdyby nie odwzajemniła uczucia. Jak dla mnie film nierealistyczny, taka wyimaginowana historyjka o pogubionej kobiecie i jej kochającym mężu. Nie wyobrażam sobie bowiem, że można kochać drugą osobę jeśli nie ma się szacunku dla samego siebie. To co znosił Jose przekracza granice zdrowego uczucia. Chyba każdy mężczyzna, nawet omamiony miłością, prędzej czy później nie mógłby kontynuować takiej relacji. Za żadną cenę.