Zgadzam sie w 100% z Twoja wypowiedzia ;) Wspanialy film, mi az lzy w oczach stanely pod koniec. Chyba u kazdego wzbudzi refleksje. pozdrawiam

Zgadzam się z Tobą, ale dla mnie film miał jeszcze większe przesłanie. Ja go odebrałem w ten sposób, że cała historia mówi, tak jak wspomniałaś, o dążeniu do realizacji najśmielszych marzeń, ale tak naprawdę zmierza do głównego tematu: eutanazji. Największym dramatem tego filmu jest decyzja Franki'ego o uśmierceniu Maggie. I wydaje mi się, że do tego przygotowywał nas Eastwood przez cały film. Rozterki egzystencjonalne trenera, rozmowy z księdzem, ukazywanie cały czas Maggie jako osoby niestworzonej do życia przykutej do łóżka. I dlatego dla mnie ten film osiągnął miano arcydzieła, bo uderzył w tak trudny temat, w zasadzie niewystępujący w sztuce.
Jedni mogą się zgadzać z ideą eutanazji, inni nie. Ten film pokazuje stanowisko reżysera, ale robi to w bardzo delikatny, ludzki sposób. Pokazuje, że każdy medal ma dwie strony. Z jednej strony mówi, że każdy ma prawo zdecydować kiedy chce odejść, z drugiej Franki spełnia prośbę i nigdy już nie wraca do swojego świata. Film zdaje się tylko otwiera dyskusję i w sposób kulturalny daje każdemu prawo do własnej oceny. GENIALNY

Tak, też uważam, że tu również chodzi o temat eutanazji. Ponieważ ogólnie przyjęte jest, że eutanazji dopuszcza się na osobach starszych, schorowanych, które już zawsze będą "ciężarem" dla rodziny, która ma obowiązek się taką osobą zajmować i o nią troszczyć. Tym czasem okazuje się, że również młode osoby przykute do łóżka pragną eutanazji. Ktoś patrzący z boku, nie znając ich historii mógłby powiedzieć, że to byłoby morderstwo i zbrodnia odbierać życie tak młodym ludziom. I właśnie ten film doskonale przedstawia perspektywę tych młodych ludzi, którzy nie najmniejszej szansy na poprawę nie chcą dłużej żyć. Film pokazuje, że eutanazja to nie odbieranie życie człowiekowi, tylko raczej ulga w męce.

ja beczałam na końcówce i nie tylko wtedy. piękny film pod każdym względem!