Zabójcza broń to klasyk kina akcji lat 80., który łączy dynamiczną fabułę z humorem, dramatem i emocjonalną głębią. Roger Murtagh wiedzie spokojne życie szczęśliwego policjanta u boku kochającej rodziny. Wkrótce otrzymuje nowe zadanie: zbadanie przyczyny śmierci kobiety, która popełniła samobójstwo, skacząc z balkonu. Niestety, jego partnerem zostaje Martin Riggs – twardy, nieprzewidywalny policjant, który po śmierci żony zmaga się z depresją i myślami samobójczymi. Dwaj mężczyźni muszą nie tylko rozwikłać sprawę, ale też nauczyć się współpracować, mierząc się przy tym z groźnymi przestępcami.

Film oferuje wiele niezapomnianych momentów: od dramatycznych, jak próba samobójcza Riggsa w pierwszych minutach, po pełne adrenaliny sceny ratowania samobójcy z dachu, w której Martin przypina siebie i mężczyznę kajdankami i skaczą na balon ratowniczy. Widz może też śledzić pościgi i walki z przestępcami, gdzie Riggs wykazuje spryt, determinację i brak strachu, choć czasami jego impulsywność prowadzi do tragikomicznych lub niebezpiecznych konsekwencji.

Humor filmu w dużej mierze wynika z relacji duetu – droczenia, rywalizacja na strzelnicy, próby popisów na łódce, zabawne wymiany zdań i gesty, jak życzenia urodzinowe Martina dla Rogera, tworzą ciepłą i przystępną chemię między bohaterami. Roger, choć początkowo wydaje się postacią komediową, okazuje się twardy i rozsądny, co świetnie równoważy szaleństwo Riggsa.

Mimo licznych zalet, film ma też swoje wady. Porwanie córki Rogera nie zostało pokazane w kontekście fabularnym, co sprawia, że scena wydaje się oderwana. Główny antagonista, generał McAllister, nie jest tak przekonujący jak jego prawa ręka, pan Joshua, który w wielu momentach okazuje się bardziej groźny i nieprzewidywalny. Część akcji, jak finałowa walka czy scena z Martinem prawie zabijającym dilera, jest chaotyczna lub pokazuje, że bohater nie zawsze uczy się na swoich błędach i często rozwiązuje problemy przemocą zamiast w zgodzie z wymiarem sprawiedliwości. Dodatkowo film nie pokazuje, aby Martin szukał pomocy w radzeniu sobie z depresją, a świąteczny klimat jest mało wyczuwalny – brak śniegu i letnie ubrania postaci nie wprowadzają widza w atmosferę Bożego Narodzenia.

Zabójcza broń to film, który łączy akcję, humor i emocjonalną głębię. Choć niektóre sceny są nieco chaotyczne, a motywacje antagonistów i konsekwencje działań Martina pozostawiają niedosyt, to widowiskowe pościgi, dynamiczne starcia, nieprzewidywalne zwroty akcji i chemia między bohaterami sprawiają, że ogląda się go z prawdziwą przyjemnością.

Ocena: 7/10 – klasyk, który nadal bawi i wciąga.