Widzę torne, że podbonie do autora recenzji FW też widziasz w "Zabójstwie" ów tajemniczy "brak", który mnie tak intryguje.

W recenzji jest napisane:
"Obraz Dominika ma tylko jedną skazę, niewielką, lecz wystarczającą, by filmowi odmówić etykietki arcydzieła. Jest nim pewien brak w scenariuszu. Sprawia on, że relacja pomiędzy Jamesem a Fordem jest niepełna, osłabiona w swej mocy. Skazę tę Dominik próbuje ukryć pod dialogami, lecz wypowiedzi nie ukryją czynów, a czasem wręcz jeszcze bardziej podkreślają brak. Finezja i subtelność, mimo wielkich starań reżysera, wciąż jeszcze mu umykają."

U ciebie: "Film ma pewien brak w ukazaniu relacji pomiędzy głównymi bohaterami, jakby reżyserowi zabrakło odwagi (bo raczej nie umiejętności) i finezji".

Nie wiem teraz czy ja tego braku nie widzę, czy może go widzę ale nie umiem nazwać;) Jeśli mógłbyś wyjaśnić na czym on polega to bardzo byś mi pomógł.

Swietna interpretacja, tak by the way, jak zawsze zresztą. No, to liczę na Ciebie! Pozdro!

Wiesz, trochę trudno mi nazwać ten brak. Zauważam go głównie poprzez porównanie z innymi filmami. Chodzi tu o relację pomiędzy Jessem i Bobem, chciałoby się wręcz rzecz relację erotyzującą, ale tu chodzi o coś więcej, czego homoerotyzm jest tylko aspektem. I tego brakuje, zwłaszcza jeśli porównasz z takimi filmami jak "Bogowie i potwory" czy "Gerry".

Dzięki, jeśli będę kiedyś miał okazję obejrzeć któryś z tych filmów, to wrócę myślami do "Jessego".
Tym co ja zauważyłem, jest chwilowe "siadnięcie" napięcia w 3/4 filmu mniej wiecej. Nie wiem, czy jest to wina nie dopięcia na ostatni guzik tych relacji między Jessem a Bobem, czy może zbyt długo fabuła gości wtedy na pobocznym torze, bo o ile dobrze pamiętam, to przez dłuższą chwilę Boba na ekranie nie było. Ale jak wiadomo z każdym kolejny seansem skupia się dwa razy bardziej, więc za którymś razem szydło z worka wyjdzie w końcu;)
Pozdrawaim!

Nie zgadzam się z tobą torne, że film ma "brak w ukazaniu relacji pomiędzy głównymi bohaterami". Według mnie ta relacja jest bardzo dobrze ukazana ale już tylko dobrze a nie bardzo dobrze zagrana przez Brada Pitta.
Spojrzenia, gesty i mimika twarzy Pitta nie była na tyle dobrze zagrana aby było czuć więź miedzy dwoma głównymi postaciami. Myślę że dobrą ilustracją tego stwierdzenia będzie scena z końcówki filmu, kiedy Jesse wraca do domu z synem, a przy płocie stoi Bob i go obserwuje, przez dłuższą chwilę nikt się nie odzywa, następuje wymiana spojrzeń między bohaterami. Scena ta jest świetnie zagrana przez Afflecka ale niestety Pitt mu nie dorównuje. Podobnych scen w filmie było więcej.
Przypuszczam, że gdyby Affleck miał za partnera w filmie osobę która by dorównywał mu talentem to wówczas czuć byłoby więź pomiędzy głównymi bohaterami.

nie e. nie ma czego porównywac.
jak pisał torne o jessym. Jesse patrzył na niego jak na chu* wie co a ford jak na swego idola którym on był. To określał scenariusz,reżyser, po prostu.
porównywanie pitta do afflecka- śmiech.

wydaje się taka dobra rola jednak ten chłopaczyna identycznie się zachowuje nawet publicznie. jakiś taki otępiały. a to już się chyba nie nazywa aktorstwem. Choć od brata na pewno jest lepszy.

Ja się zgadzam z Domereh. Osobiście czułem tą gdzieś ulatniającą się więź, nawet coś więcej. Jednak również uważam, że Pitt temu nie podołał. Fantastyczny za to jest Affleck, który po prostu zawładnął tym filmem. Śmieszy mnie to określanie go bohaterem drugoplanowym, gdyż on zdecydowanie odtwarza tu rolę pierwszoplanową, natomiast rola Pitta jest już tą mniejszą. Mimo wszystko z tegorocznych kreacji i tak bardziej podobał mi się doskonały w swej roli Javier Bardem.
Co by tu jeszcze dodać? Zdjęcia są cudowne (kibicuję w drodze po Oscara! Deakins to geniusz), muzyka Nicka Cave'a (który zresztą pojawia się na chwilę) bardzo dobra.
Jedyne moje zastrzeżenie, że końcówka się trochę wlecze, ale można wybaczyć. Bardzo dobre kino, jeden z najbardziej interesujących tytułów tego roku.