Problem w tym ze film nie byl poprawnie politycznie.... podobnie ma sie teraz sprawa z gejami i ateistami na Południu....
James Stewart odrzucił oskarową rolę bo uważał że film jest "zbyt liberalny" i kontrowersyjny....

To zależy jak interpretujesz pojecie poprawności politycznej - prawdziwe znaczenie tego zwrotu jest obecnie w głębokim zapomnieniu (podobnie jak rzecz ma się z samą tolerancją, która oznacza cierpienie ale znoszenie czegoś, a nie przychylność i przyklaskiwanie).
Jeżeli "poprawność polityczna" to (zgodnie z błędną wykładnią) "mus" pokazywania kontrowersyjnych społecznie kwestii tak, by narzucać odbiorcom z góry ustaloną ich ocenę- to "Zabić drozda" jest do bólu poprawny polityczne. Potwierdza to fakt otrzymania przez Luthera Kinga w dwa lata później Nobla i wprowadzenie w tym samym roku CRA i VRA (będącym formalnym końcem segregacji rasowej).

Inna sprawa, że nie widzę związku między potocznie rozumianą poprawnością polityczną a brakiem gotowości/chęci części społeczeństwa do uznania argumentów w toku dyskursu w tejże poprawności promowanych czy poruszanych. To że z "poprawności politycznej" ofiarowano Wałęsie Nobla nie oznacza, że wszyscy byli z tego powodu szczęśliwi (ba - sam NKN nie przyznał jej jednogłośnie).

To się tyczy wszystkich nagród. Noble, Oscary, Emmy, Grammy.... to wszystko są poklaskiwacze "poprawności"... dostaje je ludzie którzy "mają" je dostać... nie wszyscy je przyjmują... co nie zmienia faktu że film też "musiał" powstać, a raczej akurat dobrze się wpasował.... komuś pasowało żeby powstał... a niektórym nie pasowało... tak już jest na tym świecie. Wszystko jest względne.

Myśle że ocena byłaby bardziej sensowna jeśli oceniać by uczucia jakimi ludzie pałali wtedy i teraz. Weż pod uwagę że sama książka przez lata była mocno krytykowana. Najpierw przez to że jednym z głównych wątków jest gwałt, potem z powodu licznego użycia słowa "Niggar" a następnie z powodu mniemanego złego wpływu na młodziesz i postrzeganie czarnoskurych. W latach 60 temat był na tyle ciepły że ani książka ani film nie nalerzały do poprawnych politycznie. Co do zarzutu że w filmie jest mało Pecka a dużo dzieci - to jest to opowieść o dzieciach i tym jak postrzegają świat. Szkoda że nie wykożystano tak dobrej narracji jaka była w książce.

W dzisiejszych czasach problem trochę ucichł. Trochę, bo mieszkańcy Ferguson wciąż go roztrzęsają... Ale gdyby osadzić tę akcję w narracji współczesnego dziecka i walki np. o prawa dla małżeństw homoseksualnych myślę że temat by odżył.

Na pohybel tym, którzy nie potrafią oderwać się od realiów danego czasu w ocenie dzieł sztuki. Ludzie "pałają" takimi samymi uczuciami w Biblii, "Iliadzie", "Piekle", "Ojcu Goriot", "Komu bije dzwon", "Imieniu rózy", itp., itd.. Inaczej nie moglibyśmy odbierać tych dzieł. To samo z filmani: zmienił się ich język, rozwinęła i skomplikowała technika narracji, ale jądro - semiotyczne/semantyczne desygnaty, kody kulturowe - są rozpoznawalne [oczywiście z uwzględnieniem rozwoju, komplikacji kultury z upływem czasu (pobocznym, ciekawym przykładem jest np. asymilacja przez Zachód kultury japońskiej i odwrotnie)] od zarania komunikacji i sztuki. Powszechnie mówi się na to "nieprzemijające piękno".
"Pancernik Potiomkin" pozostanie na eksponowanym miejscu kinematografii niezależnie od upadku, kompromitacji idei, która go zrodziła.
Wracając do "Zabić...": Jest to film o pewnym modelu sytuacji Murzynów w USA w tamtych czasach, ale jest to też traktat o przejawach nietolerancji - i śmiem twierdzić, że oglądając go dostrzegamy, odbieramy, właśnie ten ogólniejszy jego sens,. Wrażenie jakości dzieła sztuki współtworzą realia i idea pospołu; same realia to opowiadactwo (do produkcji rozrywkowych , popkulturowych włącznie), goła idea to rozprawa naukowa albo... propaganda.