Czy chciałbyś żyć wiecznie? Niejaki Lestat swego czasu udowadniał, że kiepska to sprawa. Tony Scott 11 lat wcześniej chyba chciał nam powiedzieć to samo, tyle że, z o wiele gorszym skutkiem...

Zabrakło chyba samodyscypliny u Scotta, by z tej historii uczynić coś więcej niż tylko klimatyczny i romantyczny film dla zakochanych. Bo ciężko wytłumaczyć to, że o ile pierwsza połowa filmu jest uroczo zajmująca, o tyle później, z minuty na minutę jest coraz gorzej (krytycy zniszczyli ten film określając go jako „mdła, lesbijska opera”). Wszystko kończy się wraz z odejściem charyzmatycznej postaci Davida Bowie (wszystkie sceny to poprzedzające, łącznie z „Bela Lugosi is dead” są znakomite), która wyrażała prawdziwą tęsknotę, nie tyle za życiem wiecznym, co wieczną miłością.
Później film rozmienia się na drobne, które ani nie elektryzują, ani tym bardziej zachwycają.

Szkoda…


Moja ocena - 6/10