Zaginione miasto to film godny Netflixa.
Streaming wielkiego N przyzwyczaił nas do wypuszczania taśmowo filmów, które nawet pomimo świetnej obsady, reżysera, scenariusza czy marketingu są co najwyżej średnie.
Nie inaczej jest tutaj. Nie wiem czy to zasługa nowego szefa tej wielkiej braterskiej korporacji, jednak chętnie zrzuciłbym na tego antybohatera winę za powstanie tego filmu.

Sprawdzony sposób na komedie tego typu to szalony, bardzo dziurawy i przewidywalny scenariusz, Melissa McCarthy, jakiś aktor z filmów akcji, trochę cameo i piękna sceneria.

Tutaj zrobiono kompletnie na odwrót. Mamy mumię aka Sandrę Bullock, która kompletnie nie radzi sobie z ciężarem komedii. Channinga Tatuuma, który byłby świetnym aktorem akcji, ale nie takiej o jakiej każdy myśli. Mamy też (świetne) cameo Brada Pitta, które zostało zabite, dosłownie po kilku minutach. Mamy też widoki, ale bardzo w stylu współczesnego greenscreena lub CGI i scenariusz, który został rozłożony na łopatki.
Channinga nie da się Ty oglądać, człowiek czuje się tak jakby oglądał filmik zrobiony na lekcję w liceum. Sandra była śmieszna tylko w momencie, w którym zaczęła jeść, a jej twarz zrobiła się dziwnie napięta.
Brad Pitt pomimo wielkiego talentu nie był w stanie unieść na barkach słabej gry aktorskiej pozostałej części załogi.
Filmowi nie pomógł nawet czarodziej i jak się domyślam czarnoskóra uczestniczka Rupaul’s Dragrace. W domyśle: aktorzy komediowi.