Film mógłby walczyć o status produkcji wybitnej, ale finał niweczy to niepowtarzalne wrażenie.

Nie wiem, jakim cudem, ale Mann stracił kontrolę nad postacią Vincenta. Po prost uczynił zeń jakiegoś terminatora, który skacze po pociągach. W dodatku jeszcze to chamskie zbliżenie twarzy Cruise'a w chwili, gdy ten uczepia się mknącego metra - bezdyskusyjnie najgorsze ujęcie, jakie kiedykolwiek widziałem u Manna.

No i dlaczego Cruise przypomina historię o bezdomnym w momencie własnej śmierci? Nie jestem kretynem - potrafiłbym powiązac jego śmierć z przypowieścią z początku filmu.

W ogóle końcówka (licząc od punktu, w którym taksówka dachuje) robi się bardzo amerykańska: bohater ratuje życie ukochanej (jakże to heroiczne), bieganina po budynkach, komórka, która wyładowuje się "w ostatniej chwili" oraz inne nędzne motywy...

Kurde, naprawdę szkoda mi tego filmu. Mógłby być faktycznie wielki - na miarę "Gorączki" - a tak jest tylko "bardzo dobry" i "trzymający w napięciu".