Od razu widać, że za tę historię odpowiada kobieta: infantylna wręcz niekonsekwencja, przemilczenie i błędy w kwestii podróżowania w czasie, przy jednoczesnym skupieniu się na historii miłosnej i jej problemach.

Kompletnie olany paradoks podróży w czasie ("czy gdybym przeniósł się w czasie i zabił samego siebie to bla bla bla i tak dalej"), aspekt wielowymiarowości wszechświata (czy z każdą podróżą "tworzył" się nowy Henry, czy oni już wszyscy istnieli? Czy Ci wcześniejsi wiedzieli o tych późniejszych zanim się pojawili lub na odwrót?), nietrzymanie się własnych zasad (skoro nic nie mógł zmienić, to jakim cudem wygrał na loterii poznawszy liczby? Przecież to miał wygrać już ktoś inny!), itd. itd. Poza tym, skoro tak bardzo pragnął się tego pozbyć, to czemu nie poruszył nieba i ziemii, tylko raz poleciał do jakiegoś doktorka z przydrożnego uniwersytetu, a potem zwiał z podkulonym ogonem? Taki fenomen raczej wstrząsnąłby światem i naukowcy mordowaliby się, żeby móc badać ten przypadek...

Jeśli jednak podejść do tego jako wyłącznie do historii miłosnej dla wrażliwych, to jest znakomicie. Bardzo dobrze przedstawiony upływ czasu, co jest głównym problemem w przenoszeniu na ekran historii, które dzieją się przez kilka/kilkanaście lat. Świetne role dziewczynek, reszcie aktorów też nic nie mogę zarzucić. Jedynie muzyka jakaś taka bezbarwna, bo nic z niej nie zapamiętałem.