Daniel (Jakob Cedergren) mieszka w Kopenhadze i utrzymuje się z malowania deklaracji miłosnych na murach - przez ostatnie cztery lata zarobił całe siedem dolarów. Ma wieczne problemy z parkingowymi, policją, właścicielem mieszkania... Mimo to udaje mu się wieść dość beztroskie życie. Jeżdżąc po mieście wysłużonym Fiatem 500 i słuchając muzyki klasycznej, Daniel wydaje się w ogóle nie zauważać problemów dnia codziennego. Wszystko to do dnia, w którym zakocha się we Franc (Tilly Scott Pedersen), dziewczynie równie nieodpowiedzialnej i czarującej, jak on sam. Do tego mało przytomnej. Daniel wie, że znalazł wreszcie dziewczynę stworzoną dla siebie. Pełna absurdalnego humoru opowieść o ludziach wyluzowanych do granic możliwości, o spotkaniach, które zmieniają życie na zawsze, o miłosnej gorączce, dzięki której ulicami przechadzają się słonie.
O FILMIE
ZAKOCHANI WIDZĄ SŁONIE to historia miłosna z dramatycznymi wydarzeniami w tle, niezwykła komedia reżysera i scenarzysty filmu NÓI ALBÍNÓI, Dagura Kári. Bohaterowie tego filmu to ludzie, którzy nie potrafią się dopasować. Franc i Daniel robią wszystko, aby uciec przed odpowiedzialnością i zobowiązaniami. Grandpa, pragnie znaleźć jeszcze więcej zasad, którym mógłby się podporządkować. Sędzia uznaje Daniela za winnego wandalizmu, ale kiedy opuszcza salę sądową, decyduje się rzucić wszystko, rodzinę i pracę, aby ruszyć w drogę donikąd. Być może chodzi tu o islandzkie pochodzenie... W każdym razie ZAKOCHANI WIDZĄ SŁONIE jest wyraźnie naznaczony charakterystycznymi cechami filmów Dagura Kári: niezwykłym poczuciem humoru, zabawnymi, zapadającymi w pamięć dialogami, które jednocześnie w sposób niezwykle głęboki opisują ludzkie emocje. Dagur Kári napisał scenariusz wspólnie ze scenarzystą Rune Schjött’em. Autorem zdjęć jest Manuela Alberta Claro, nagrodzony Brązową Żabą na Camerimage 2004 za zdjęcia do filmu „Rekonstrukcja” Marią Bonnevie. Muzykę skomponował zespół Dagura – slowblow. Oprócz tego w filmie usłyszymy m.in. utwór Clausa Hempler’a w jego interpretacji standardu Franka Sinatry „Why Shouldn’t It Happen To Us”.
DAGUR KÁRI O FILMIE
Podobają mi się filmy, które są bardziej zbiorem pomysłów niż historią podporządkowaną fabule. Kiedy pisaliśmy scenariusz, nie zaczęliśmy od wymyślenia historii, ale zbieraliśmy wiele różnych pomysłów. Pomału zaczął się wyłaniać „szkielet” fabuły; Nasze pomysły połączyliśmy z tym „szkieletem” i wyszła nam z tego historia. Główny wątek to historia Daniela i Franc. Chcieliśmy sportretować pewien typ młodych ludzi, których znamy z naszego własnego otoczenia. To taki typ ludzi, którzy nigdy nie biorą za nic odpowiedzialności, nie potrafią dopasować się do społeczeństwa i nie potrafią w żaden sposób sprostać jego oczekiwaniom. Z punktu widzenia społeczeństwa są to beznadziejne przypadki. Z punktu widzenia przyjemności wygląda to zupełnie inaczej, na tym polu są w pełni odpowiedzialni. Trudno wyobrazić sobie, że kiedyś dorosną i staną się w pełni odpowiedzialnymi, dojrzałymi ludźmi; że kiedykolwiek założą krawat i uścisną rękę społeczeństwu. Ale jak długo może trwać taki stan rzeczy? Naszym punktem wyjścia była chęć pokazania momentu, w którym ten typ ludzi zmuszony jest lub też sam decyduje się na wzięcie na siebie odpowiedzialności. Daniel i Franc są reprezentantami tego właśnie typu ludzi. Inna naszą fascynacją było pokazanie kontrastu. Odpowiedzialny dorosły, który z własnej woli porzuca społeczeństwo. Nie interesowały nas typowe motywy jak zdrada czy pieniądze. Motyw sędziego nie jest jasny, jest bardziej kryzysem egzystencjalnym, który narasta do momentu, aż bohater przekona się o jego konsekwencjach. Wątek Sędziego miał za zadanie stanowić kontrast do humoru i dialogów, budowany jest na ciszy i atmosferze. W pewnym sensie Grandpa dzieli los Sędziego: na początku wybiera odpowiedzialność i moralność ponad przyjemność. Ale w końcu wszystko odwraca się do góry nogami. CZARNO-BIAŁY FILM Zdecydowaliśmy się na film czarno-biały. Chcieliśmy stworzyć specyficzną grafikę kadrowania i scenografii, użyć pomieszczeń kwadratowych, o wyraźnych, ostrych liniach, do których nie pasują ludzie ze swoimi okrągłymi formami. Film opowiada o ludziach, którzy nie pasują do społeczeństwa, do którego należą. I albo decydują się stworzyć alternatywną rzeczywistość na własne potrzeby albo usiłują ja odnaleźć. Wszystkie nasze inspiracje pochodziły z czarno-białych fotografii albo czarno-białych filmów. Tak więc zrobienie czarno-białego filmu wydawało się naturalne. Jeśli chodzi o formę to traktowaliśmy ten film w kategoriach hołdu złożonego latom sześćdziesiątym. Tym niewinnym czasom, kiedy język kina wybuchał życiem i nonszalancją, ale nadal zachował poczucie stylu. Chcieliśmy stworzyć świat filmu, który byłby zupełnie różny od świata rzeczywistego. Nie chcieliśmy zapożyczać nic od rzeczywistości, ale raczej stworzyć ją na nowo i uczcić współczesność zachowując jednocześnie odrobinę nostalgii. Czarno- biała taśma dała nam możliwość bycia nostalgicznymi we współczesności. Jeśli chodzi o historię, to przypominamy głównego bohatera, Daniela, młodego człowieka, który funkcjonuje na innej częstotliwości niż reszta społeczeństwa. Wszyscy inni są częścią rzeczywistości, a jego rzeczywistość jest jakby snem. A z tego, co mówi nam nauka, nasze sny są czarno-białe. Założyliśmy, że chcemy stworzyć film nowoczesny i pełny energii, który bardziej zajmie się badaniem potencjału chwili niż będzie niewolnikiem fabuły i własnej struktury. Chcieliśmy oddać cześć temu, co organiczne o nie temu, co mechaniczne. Chcieliśmy pozostać wiernymi niewinnej przyjemności opowiadania historii.
FESTIWALE
Festiwal Filmów Europejskich w Brukseli 2005 – Najlepszy Film Międzynarodowy Festiwal Filmowy 2005 w Cannes – Un Certain Regard Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy 2005 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Helsinkach 2005
O AKTORACH
Jakob Cedergren (Daniel) Rok 2005 może okazać się rokiem Jakoba Cedergren’a. Był gwiazdą tegorocznego Festiwalu w Berlinie, zagrał w filmie Martina Schmidt’a BAG DET STILLE YDRE (tytuł angielski TBA), obecnie gra w Journals of Knud Rasmussen. Inne jego role to role w filmach STEALING REMBRANDT (2003) i THE BLUE MONK (1998). Wystąpił też w telewizji duńskiej w „The Spider” Ole Christian Madsen’a. Jacob Cedergren ukończył The Danish National School of Theatre (Duńską Narodową Szkołę Teatralną) w 1997 roku. Nicolas Bro Wyastąpił już w wielu filmach, m. in. w KIRA’S REASON – A LOVE STORY (2001), OLD, NEW, BORROWED AND BLUE (2003), THE GREEN bUTCHERS (2003), RULE NO. 1(2003), RECONSTRUCTION (2003), STEALING REMBRANDT (2003) a ostatnio w nagrodzonym KING’S GAME (2004). W 2005 roku, będzie można zobaczyć Nicolasa Bro w filmach ADAM’S APPLES, WE ARE THE CHAMPIONS i MURK. Nicolas Bro ukończył The Danish National School of Theatre w 1998 i pracuje w The Royal Danish Theatre. Tlly Scott Pedersen (Franc) Tilly Scott Pedersen pochodzi z Ulfborg w Jutlandii. Mając 17 lat zaczęła podróżować po świecie. Osiadła w Nowym Jorku, gdzie przez jakiś czas studiowała fotografię. W wieku 23 lat zatrudniona została przez agencje modelek Metropolitan i rozpoczęła karierę modelki, w Paryżu, Londynie i Mediolanie. W 2001 roku zaczęła uczęszczać na lekcje aktorstwa prowadzone przez Jackie Bartone. Po ukończeniu studiów w 2003 grała w wielu przedstawieniach m. in. jako Ofelia w „Hamlecie”, Eliza w „Journey of the Fifth Horse” i Medea w sztuce pod tym samym tytułem. Morten Suurballe (sędzia) Po ukończeniu The Danish National School of Theatre w 1978, Morten Suurballe pracuje jako aktor telewizyjny, filmowy i teatralny. Wystąpił m. in. w THE BOYS FROM SANKT PETR(1991), BEAST WITHIN (1995) i BREAK YOUR BOUNDS (2000). Pracuje na stałe w The Royal Danish Theatre od 1992 roku. Nicolaj Kopernikus (Teis) Nicolaj Kopernikus ukończył szkołę The Theatre Acting School of Odense Theatre w 1994 roku i zadebiutował w filmie telewizyjnym Nikolaja Cederholm’a „Who’s Hitler” (1995). Zagrał również rolę w serialu telewizyjnym Ole Bornedal’a CHARLOT AND CHARLOTTE i filmie telewizyjnym JACOBS LISTE. Znaczącym osiągnięciem byłą rola Steffena w filmie pełnometrażowym Jonas’a Elmer’a LET’S GET LOST (1997). Za film THE BENCH (2001) Per’a Fly’a zdobył nagrodę za najlepszą drugoplanową rolę męską Bodil Award. Inne jego filmy to GAME (2004), IN YOUR HANDS (2004), OKAY (2002), COUNT AXEL (2001), THE FLYING GRANNY (2001), MONA’S WORLD (2001), JULIANE (2000) i THE LADY OF HAMRE (2000). Bodil Jørgensen (matka Franc) Jedną z ważniejszych ról Bodil Jørgensen była rola Karen w filmie Larsa Von Trier’a IDIOCI (1998). Od tego czasu zagrała w ACCOUSED (2005) (pokazywany na Festiwalu Filmowym w Berlinie 2005), SILK ROAD (2004), THE GREEN BUTCHERS (2003), JULIANE (2000), THE LADY OF HAMRE (2000) i THE TWOPENNY DANCE (1999). Bodil Jørgensen ukończyła The Danish National School of Theatre w 1990 roku.
REALIZATORZY
Dagur Kári reżyser, scenarzysta i muzyk Urodził się we Francji, wychował w Islandii. W 1999 ukończył szkołę filmową w Danii a jego film dyplomowy „Lost Weekend” zdobył wiele nagród na całym świecie. Napisał scenariusz i reżyserował swój debiutancki film pełnometrażowy NÒI ALBÌNÒI (2003), w języku islandzkim. Film pokazywany był w 15 krajach i zdobył 18 nagród międzynarodowych (Rotterdam, Gothenburg, Angers i inne)Dark Horse jest pierwszym filmem Dagura Kári´ego w języku duńskim. Dagur jest również członkiem zespołu Slowbow, który stworzył ścieżkę dźwiękową do "Noi Albinoi" i "Zakochani widzą słonie” Rune Schjøtt- scenarzysta Rune Schjøtt jest człowiekiem o wielu talentach. Pracuje w radio jako reżyser, gospodarz programów i producent. Ukończył The National Filmschool of Denmark na kierunku scenopisarstwo, ale pracował również jako producent muzyczny i projektant dźwięku. Obecnie, przy wsparciu The Danish Film Institute’s New Danish Screen, pracuje nad filmem krótkometrażowym PANDA, który jest jego debiutem reżyserskim. Manuel Alberto Claro- zdjęcia Operator filmowy Manuel Alberto Claro ukończył szkołę The National Filmschool of Denmark w 2001 roku i zaczął współpracować z Christofferem Boe. Efekty ich współpracy to m. in. filmy VIRGINITY (1999), ANXIETY (2001) i REKONSTRUKCJA (2003). Był on również operatorem w filmie pełnometrażowym Christoffera Boe ALLEGRO, który w krótce pojawi się na ekranach. Manuel Alberto Claro współpracował z takimi reżyserami jak Morten Giese (BOY BELOW, MY DAD IS A CHAMP), Lotte Svendsen (WHAT’S WRONG WITH THIS PICTURE?), Jytte Rex (SILK ROAD), Anders Gustafsson (SCRATCH), Mikael Colville-Andersen (ZAKKA WEST), Michael W. Horsten (LITTLE DADDY), Anders Morgenthaler (ARAKI – THE KILLING OF A JAPANESE PHOTOGRAPHER) i innymi. Daniel Dencik- montaż Daniel Dencik ukończył The National Filmschool of Denmark w 1999roku. Zajmował się montażem krótkometrażowego filmu dyplomowego Dagura Kári LOST WEEKEND oraz pierwszego pełnometrażowego filmu tego reżysera NÓI ALBÍNÓI (2001). Daniel Dencik pracował również nad montażem następujących filmów: ANNA’S DAY (2002) reżyseria Árni Ásgeirsson; THE FIVE OBSTRUCTIONS (2003) reżyseria Jørgen Leth i Lars von Trier; HAPPY NOW (2003), reżyseria Frederikke Aspöcks (pierwsza nagroda w konkursie dla najlpeszych krótkometrazowych filmów debiutanckich Cinéfondation w Cannes 2004); filmu dokumentalnego THE RUSSEL TRIBUNAL (2003), reż. Steffan Lamm. Daniel Dencik pisze również poezję i prozę (LYN PÅ EN MOTORVEJ, Gyldendal, 1998, CHIHUAHUA, Gyldendal, 1999) jest też scenarzystą. Niedawno zakończył pracę nad scenariuszem do nowego filmu Daniela Espinosa’y GHETTO Film zobaczyć będzie można jesienią. Wtedy też wydany zostanie jego kolejny tomik wierszy. Nikolaj Danielsen- scenografia Nikolaj Danielsen ukończył duńską szkołę Desgnskole w 1995 na kierunku scenografii filmowej, teatralnej i telewizyjnej. Od tego czasu pracował jako scenograf filmowy i teatralny, jak również podął się zaprojektowania restauracji „1.th”. Jeśli chodzi o filmy pracował przy filmach animowanych np. filmie ORLA FRØSNAPPER na podstawie powieści Ole Lund Kirkegaard’a. We współpracy z Anders’em Gustafsson’em zrobił SWEDISH ROULETTE, dwa filmy krótkometrażowe THE MAN WITH THE TUBA i SKODA, oraz film pełnometrażowy SCRATCH, za który nominowany został do nagrody The Robert Award. Jest scenografem w filmie pełnometrażowym Christoffer’a Boe ALLEGRO. Brigitte Scov- producent Brigitte Scov ukończyła The National Filmschool of Denmark w 1997 roku i w tym samym roku zaczęła pracę w Nimbus Film. Była kierownikiem produkcji i producentem wielu filmów krótkometrażowych i pełnometrażowych, m. in. nominowanego do Oskara filmu krótkometrażowego THEIS AND NICO w reżyserii Henrik’a Ruben’a Genz’a oraz nagrodzonego filmu Hans’a Fabian’a Wullenweber’a STILL AROUND. Inne jej filmy krótkometrażowe to SKODA, reżyseria Anders Gustafsson; BOY BELOW, reżyseria Morten Giese; a także filmy pełnometrażowe takie jak: OLD, NEW, BORROWED AND BLUE, reżyseria Natasha Arthy i SCRATCH, reżyseria Anders Gustafsson. Obecnie Birgitte Skov pracuje nad nowym filmem pełnometrażowym wspólnie z Natashą Arthy and Mortenem Giese. Morten Kaufmann- producent Morten Kaufmann kończył szkołę The National Filmschool of Denmark w 1995 na kierunku produkcji filmowej i od tamtej pory pracuje w Nimbus Film jako producent. Był producentem filmu krótkometrażowego SINAN’S WEDDING oraz filmów pełnometrażowych takich jak: THE CELEBRATION, PIZZA KING, MAX, MIFUNE, MIRACLE, KIRA’S REASON – A LOVE STORY, IT’S ALL ABOUT LOVE, COUNT TO 100 i ANGELS IN FAST MOTION. Morten Kaufmann obecnie pracuje nad nowym filmem pełnometrażowym Thomasa Vinterberg'a.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.