Niestety kolejna część, w której głównym antagonistą ponownie jest Valak wypada dość blado. Muzyka kompletnie nie zachwyca, co mimo wszystko podnosiło poziom wcześniejszej odsłony. Okoliczności wprowadzania rzekomego terroru przez zakonnice są mało absorbujące, od tak, lekkie straszaki - choć pierwsza sytuacja w kościele została niezle zrealizowana. Bardzo lubię Farmigę, i jest na pewno plusem owego projektu, ale to wciąż za mało, aby móc podreperować miałki scenariusz. Akcja jest bez wyrazu; sama potyczka i spotkanie siostry z Valakiem, to dopiero ostatnie pół godziny filmu.
Szczerze mówiąc irytuje mnie fakt, iż występujący w serii demon ma naprawdę spory potencjał, a mimo to, raz po raz, nie zostaje w pełni wykorzystany.

Fajnie, że chociaż tym razem demon został lepiej spacyfikowany - nawet dość symbolicznie można by rzec :)
Valak zdecydowanie najlepiej i najstraszniej został przedstawiony w drugiej części Obecności.