Jak dla mnie film niesamowity. Jeden z najlepszych jakie widziałem. Rzeczywiście scena z przemową jest podniosła i trochę banalna. Ale zagrana bardzo dobrze, więc nie szkodzi. A co do tanga, spotkania u brata i rajdu Ferrari coś wspaniałego. Nie zgadzam się z pewną opinią z innego tematu, że Pacino zagrał tak jak zawsze; na wieśniaka, bo tak grał w "Człowieku z blizną". Trzeba być idiotą, aby stwierdzić, że w "Człowieku...", Pacino się zachowywał jak wieśniak, bo takim jest aktorem, przecież on tam gra szybko wzbogacającego się chłopaka ze slumsów, to jak ma się zachowywać. Tu z kolei się drze ponieważ jest niewidomy nie widzi kto gdzie stoi, poza tym jest arogancki, złośliwy, pewny siebie, chcący być samodzielnym. Jest poza tym wojskowym, nie może znieść myśli, że jest osłabiony brakiem widzenia. Zresztą chce udowodnić, że tak nie jest rzucając się na kolesia na obiedzie "rodzinnym". Dodatkowo, wciąż udowadnia, że jest 100% mężczyzną, zajmując się kobietami. Co zresztą widać po ich reakcjach.

Podsumowując film wzruszający, może patetyczny, może momentami idyllistyczny, ale gra Pacino i O'Donnell'a, jest dopełnieniem pomysłu na ten film, tym samym powyższe minusy stają się plusami.