Na początku wspomnę jedynie, że film bardzo przypomina mi "Szukając siebie". Podobna historia na linii "stary i młody", szczególnie podobna końcówka. No ale wracam do komentarza "Zapachu kobiety". Wyrażenie moich odczuć co do gry Al'a Pacino ujmę takim zdaniem: Gdybym był aktorem wówczas największym zaszczytem byłaby rola u boku A.Pacino.
Aktor o którym można wiele napisać, a jego kreacje to zawsze nie zapomniane osobowości. Oczywiście zdarzają się wpadki co do filmu, ale nie co do gry, ponieważ nawet w słabej "Simone" zagrał dobrze. Kocham go za "Życie Carlita", ale od dziś na równi za "Zapach kobiety". Co do Chris'a O'Donnell'a to jest to moim zdaniem jego jedyna ambitna rola w karierze (no może jeszcze za "Komorę" plus dla niego). Świetnie się spisał w roli opiekuna niewidomego i niepokornego ex-pułkownika. Wróćmy jednak do Al'a! Boki zrywałem słysząc jego teksty kiedy określał młodemu swoją rodzinę: "inteligencja małpy, maniery nie z tej ziemi" lub "jej wypieki to gnioty, a bachory to świry". Nie potrafiłem wyobrazić go sobie w zabawnej roli, aż do dziś bo po niekąd taka była. Np: kiedy wyśmiewał różne sytuacje: "uhaha, hahaaa, jabadabadu" no i podczas przemówienia kiedy wszyscy przekonani, że oprócz Charliego jest mu żal oskarżonych, a on ze stoickim spokojem rzekł: "...i was wszystkich mam w dupie". To było cudowne. Oczywiście nie tylko humorem się zachwycam oraz grą Al'a. Świetna muzyka podtrzymywała klimat tego filmu (motyw z tangiem i nie tylko). Zgadzam się oczywiście, że tytuł filmu trafia w to jak Frank postrzegał świat, jednak dla mnie kwintesencją "Zapachu kobiety" jest zdanie, które wypowiada przy próbie samobójstwa: "Tonę w ciemności"..Dopiero to przeraźliwie uzmysławia nam przez co przechodzi osoba niewidoma. Film ten można określić kilkoma przymiotnikami: niebanalny, życiowy, ale przede wszystkim subtelny...subtelny jak zapach kobiety.
POZYCJA OBOWIĄZKOWA !
10/10