Zaliczyłbym go do bardzo dobrych filmów o wojennych weteranach. Podobał mi się jego cynizm, zgorzkniałość i upór. Nie są to jacyś tam "Bracia" z Gyllenhaalem. Dobrze pokazano problem tego, jak wojna poniewiera ludzi. Przeciwstawiłbym go do Billy'ego Pilgrima z 'Rzeźni numer Pięć" (był i film, i książka Vonneguta), który reprezentował bierną postawę i bał się świata po wojennych traumatycznych przeżyciach - nie wiem jak w ekranizacji, ale taki bynajmniej był w książce. Slade to silny człowiek który nie potrafi do końca się pogodzić, że wojskowy dryl, dyscyplina i poczucie władzy nad ludźmi opuściło go na zawsze i teraz wiedzie beznadziejną wegetację.
A tak na marginesie, to Chris O'Donnel niespodziewanie wyrósł z tego wizerunku pierdoły. W tym filmie, w roli przyzwoitego chłopca z dobrej szkoły, niezbyt mi się podobał. Trzaskał głupie miny i był aż nazbyt wystraszony towarzystwem i prezencją Slade'a. Chociaż sam nie wiem, czy miałbym odwagę inaczej zachowywać się w takich sytuacjach.
Ogółem dobry, nie że rzewny i wzruszający, dobry.