Jak przetrwać w Dżakarcie? Ona, pracownica podrzędnego salonu kosmetycznego, fanatyczka kina klasy B, oglądająca pirackie DVD na starym, malutkim telewizorze, w wynajmowanej klitce.
On, outsider żyjący z tworzenia amatorskich napisów do nielegalnych kopii filmów. Łączy ich wspólna pasja i chęć życiowej zmiany. W tle polityczna intryga, która będzie miała na bohaterów większy wpływ niż się początkowo wydaje.

Czy da się nakręcić dobry film w 8 dni za 20 tysięcy dolarów? Indonezyjski reżyser Joko Anwar udowadnia, że jak najbardziej. Czuć pewną surowość, ale tylko podkreśla ona realizm całej opowieści i nawet pobudza zaangażowanie widza. Anwar z dokumentalistyczną precyzją portretuje codzienne życie mieszkańców niższych klas Dżakarty, jak i czas przemian politycznych Indonezji. Mimo wielu teoretycznie zbędnych scen wielokrotnie pokazujących tak rutynowe czynności, jak np. wędrówki po mieście czy przygotowywanie posiłków, film w ogóle się nie dłuży.

Jednak, co najbardziej w nim cenię to bohaterowie, przez których przemawia autentyczna miłość do kina. Nieosiągalnym szczytem ich niewinnych marzeń jest posiadanie lepszego telewizora czy DVD. Sentyment budzi też tamtejszy rynek pirackich płyt w pełnym rozkwicie, co przypomina mi Polskę lat 90.i czasy handlu na stadionie X-lecia w pełnym rozkwicie. Reżyser zresztą wcale jednoznacznie nie potępia piractwa czego dowodem jest jego anegdota opowiedziana podczas spotkania po filmie, kiedy kupił nielegalną kopię swojego własnego filmu. Ta jednak okazała się tak fatalnej jakości, że postanowił nagrać lepszą wersję i zanieść sprzedawcy. Piękny gest.

Największe zastrzeżenie mam do nagłej zmiany tonacji, kiedy nieoczekiwanie całość staje się czymś w rodzaju thrillera politycznego i zaczyna się gra o wielkie stawki. Podobno jest to wierne odwzorowanie rzeczywistej Indonezyjskiej afery korupcyjnej na najwyższych szczeblach władzy, ale nie do końca pasował mi ten zabieg. "Zapis moich zmysłów" to pierwsza część zapowiedzianej trylogii, więc może dopiero obejrzenie całości stworzy szerszy kontekst. Ogólnie to dobry film o miłości, tej do kina i tej do ludzi.

Więcej wrażeń na temat filmów z Festiwalu Pięć Smaków tutaj: http://pikowo.blogspot.com/2016/11/festiwal-filmowy-piec-smakow-krotko-o.html