Od kilku lat ze względu na dwójkę małych córek przerabiam wszystko, co wypuścił Disney, a potem Pixar. Po obejrzeniu Zaplątanych i przeczytaniu forum jestem dość mocno zdziwiony dość jednostronną krytyką.
W pierwszej kolejności, to co najbardziej mi nie pasuje w tej animacji, to konformizm. Disney jest dla mnie w większości synonimem jakości i indywidualności (zwłaszcza gdy Pixar jest za sterami), a tutaj mamy do czynienia z produkcją kopiującą do bólu trendy panujace w animacjach z tego okresu. Zupełnie jakby w pewnym momencie zarząd doszedł do wniosku: "musimy zrobić produkt, który pokaże, że jesteśmy na czasie...", pomijając pewne sztandarowe założenia towarzyszące Disneyowi. Ma być śmiesznie/slapstickowo, gagi niewyszukane, postaci przerysowane, hiperekspresja, pseudonowoczesne opowiadanie starej baśni etc. Innymi słowy, zróbmy sobie coś a'la Shrek, tylko zamiast osła, konia, montaż turbo dynamiczny, nadmierna gestykulacja...
Disney w większości bazował zawsze na historii i to właśnie ona była najważniejsza. Nawet jeśli wizja autorów odbiegała od materiału wyjściowego (patrz "Księga Dżungli"). Tutaj jest kiczowato, piosenka wykonywana przez jakaś pop gwiazdeczkę tylko po to aby złapać docelową publikę (dwa lata wcześniej Peter Gabriel śpiewał do Wall-E! Chryste!). Już sam ten fakt pokazuje jaki poziom osiągnięto.
Przejdźmy jednak do plusów, ponieważ film nie jest ich pozbawiony. Animacja jak zwykle na najwyższym poziomie, sekwencja lampionowa jest mistrzowska.
Ale podsumowując całość film wypada miernie. Szkoda bo można zaobserwować, spadek formy od lat. Wydaje się, że jeśli Pixar nie wspomoże Disneya, to wychodzi jedynie półprodukt. Świetnie prezentujący się przeciętniak. A może to właśnie syndrom współczesnego amerykańskiego kina wielkostudyjnego?