John Koestler (Nicolas Cage), jest profesorem na MIT, w czasie kiedy trwa akcja filmu prowadzi debatę na temat wyborów. Czy są one przypadkowe czy zdeterminowane? Rzeczy się poprostu dzieją tak mówi swoim studentom. Stara się żyć właśnie wg tej zasady. Kiedy nie wykłada na uczelni albo nie zajmuje się swoim w części głuchym synem, Caleb-em (Chandler Canterburry), to pije i przepija swoje smutki. Jest nieszczęśliwy z powodu śmierci swojej żony, która zgineła w wypadku a on zajął pasywne siedzenie w autobusie życia. Jednakże jak wszyscy chce wierzyć desperacko że życie nie jest marnotrastwem, jego najważniejszym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa dla swego syna. Jeśli rzeczy poprostu się dzieją, to on nie pozwoli aby się one stały poprzez trzymanie swego syna w domu.

Pewnego dnia, wydarza się coś co przewraca jego wierzenia do góry nogami. Jego syna szkoła otwiera kapsułę czasową która została zakopana w 1959 roku, 50 lat temu. Każdy uczeń dostaje do otworzenia jeden list który opisuje przyszłość. Ze wszystkich listów, Caleb otrzymuje ten który jest najbardziej przerażający, list wypełniony na pierwszy rzut oka nic nie znaczącymi liczbami. Podczas jednego z typowych wieczorów upijania się John przegląda i studiuje te liczby bardzo dokładnie i decyduje się na stwierdzenie takie jak Richard Dreyfuss w "Close Encounters" "To coś oznacza". Oczywiście wszyscy jego współpracownicy uważają że postradał zmysły, więc John musi szukać prawdy w alternatywny sposób. Znajduje sprzymierzeńca w po części dziwnej, a po części atrakcyjnej Dianie (Rose Byrne), która ma wiedzę o oryginalnym twórcy listu który Caleb dostał z kapsuły czasu.

Jest to historia trzymająca w napięciu, po części science-fiction, po części thriller, który spowoduje że widz będzie zastanawiał się nad tym pytaniem które John postawił swoim studentom (Czy wszystkie wydarzenia są przypadkowe czy z góry ustalone?). W przeciwieństwie do innych temu typu podobnych filmów, widz nie będzie musiał bardzo naciągać swoich wierzeń aby dać się porwać dla filmu. Historia Johna dzieje się krok po kroku, każde wydarzenie dzieje się w perfekcyjnie logicznym momencie. Czy John tworzy swoją własną historię czy po prostu kroczy ścieżką która została jemu ułożona już dawno temu? Większość historii jest bardzo zimna, w ciemnych tonach. Widzimy ciężkie życie Johna poprzez obiektyw reżysera. Kiedy film nabiera barw bardziej żywych rozumiemy że John w końcu wie co ma zrobić i jest w stanie to zrobić z pełną wiarą w sercu.

Jest to obecnie jeden z najlepszych filmów jakie widziałem w tym roku. Jest to także zapewne film bardzo trudny do obejrzenia i zrozumienia przekazu głębszego jaki się ukrywa w tej projekcji. Jednakże osoby które nie lubią filmów w których trzeba myśleć także zapewne będą zadowolone że poświęciły chwilę na obejrzenie tego filmu.