Na film "Zaufanie" trafiłem przypadkowo. Mimo zmęczenia postanowiłem kontynuować seans ponieważ bardzo mnie zaciekawił. Było warto - perełka!! Poniekąd mamy podobny punkt zapatrzenia i podobną filozofię z Hartley`em. Film opiera się na egzystencjalizmie - życie jest pełne przypadków - mniej lub bardziej udanych - ale zawsze mających jakiś wpływ - tutaj akurat na spotkanie Matthew i Marii - dwóch różnych ludzi, których jak się okazuje, coś łączy. To niezwykłe, jaką przemianę przeszła Maria pod wpływem zwykłego przypadku ("dlaczego? bo trafiłam akurat na Ciebie!!") - jednak czyż nie jest to choć po trochu absurdalne?? Przypadek goni przypadek. Życie Matthew wydaje się jednak przesądzone - niczym u Edyp`a - skazane na porażkę. Czarny humor, ironiczne spojrzenie na otaczający nas świat, bunt i uczucie niezrozumienia - dodatkowo manipulacja, patologiczne stosunki z rodziną a także granat - który bohater bierze do ręki zawsze, kiedy ma dość tego co nazywa się życiem. Życiem, którego nie umieją i nie chcą zaakceptować główni bohaterowie. Ostatnia scena to czysta kwintesencja. Pytanie brzmi - czy bohaterowie sobie zaufali i czy w ogóle byli w stanie w pełni sobie zaufać - zważywszy na okoliczności?? Chyba należy włożyć okulary, by móc przyjrzeć się temu z nieco bardziej odległej perspektywy.. Muzykę było słychać rzadko, aczkolwiek wpadł mi w ucho kawałek z ostatniej sceny - szkoda, że zwróciłem uwagi na wykonawcę. 8/10 - bardzo dobre kino!!!