Robin Williams wciela się w postać Sy Parrisha — cichego, samotnego pracownika sklepu, który zajmuje się wywoływaniem zdjęć. Bogater jest perfekcyjny w swojej pracy, bardzo metodyczny, uprzejmy, a równocześnie pogrążony w samotności i potrzebie przynależności do czegoś większego. W centrum jego uwagi staje się rodzina Yorkinów, którą idealizuje, obserwuje, tworzy mentalny obraz członka tej rodziny. Williams pokazuje, że wielkie role to nie tylko dramatyczne krzyki czy epickie zrywy — często ważne jest to co pomiędzy kadrami.
Estetyka filmu sporo tu mówi: jasne, zimne wnętrza labora­torium, ostre światło fluorescencyjne, sterylność sklepu. To wszystko buduje kontrast między pozorną normalnością a wnętrzem Sy’ego, które jest rozedrgane, pełne emocji i frustracji. Gdy obraz idealnej rodziny zaczyna pękać, film przechodzi od obserwacji do metaforycznej konfrontacji — przeplatając ciszę z momentami napięcia, które trudno przewidzieć: czy będzie to akt agresji, czy tylko emocjonalna eksplozja? A może coś między tym?  Ten film to mocny przykład, jak thriller psychologiczny może działać przez atmosferę, subtelne napięcie i przez aktorstwo, a nie przez efekty specjalne czy przemoc.
Zakończenie jest dość enigmatyczne, co zostawia sporo miejsca na interpretację.

Plusy:
- Robin Williams: subtelny, przerażający i tragiczny jednocześnie.
- Klimat: sterylne wnętrza, chłodne barwy, spokój skrywający napięcie.
- Psychologiczna głębia – portret samotności i obsesji zamiast tanich fajerwerków.
- Enigmatyczne zakończenie – więzienie prawne czy psychiczne?

Minusy:
- Powolne tempo może momentami znużyć.