Muszę stwierdzić, że dawno żaden film nie zrobił na mnie takiego wrażenia. Fabułą jest w sumie nijaka: samotny fanatyk, prześladujący rodzinę, którą uważa za niemalże swoją. Ale Robin Wiliams potrafił wprowadzić głębię do swojej postaci, choć z pozoru jest człowiekiem dosłownie niewidzialnym - niepozorny, cichy, nieśmiały blondynek bez zainteresowań, znajomych... On po prostu po mistrzowsku pokazał, co samotność może zrobić z człowiekiem... jak potrafi zamienić normalnego mężczyznę w fanatyka...

Najbardziej przerażająca była chyba ta ściana ze zdjęć... i potem ta pozamazywana twarz tego faceta... No i oczywiście ten koszmar...

Rzeczywistość jest często straszniejsza od fantazji...