Z jednej strony obnaża i jasno przedstawia prawdziwe mechanizmy odpowiedzialne za obecny tzw. krach finansowy (chwała mu za to, chciałbym, aby zaczęlo się o tym głośno mówić), opowiada też bardzo dużo i ciekawie choćby na temat psychologii dzieci (brakuje tego w mediach, które opowiadają nam ciągle jedno i to samo w tej dziedzinie), a z drugiej strony neguje istnienia uzależnienia od narkotyków (choć faktem jest istnienie podłoża neurologicznego zarówno dla uzależnienia fizycznego, jak i psychicznego) i jako panaceum na zło na świecie przedstawia jakiś wybitnie utopijny i bzdurny projekt organizacji świata, będący konglomeratem "wierzeń" zielonych i komunistów. Film z jednej strony zniża się nad losem jednostki, a z drugiej pragnie wtłoczenia jej w ludzkie mrowisko, gdzie indywidualność jednostki nie ma znaczenia. Końcówkę filmu sobie urwałem, nie dałem rady przełknąć większej ilości bzdur. Ostatni rozdział to jak przysłowiowa łyżka dziegciu w beczce miodu. Ale ogółem film warto obejrzeć.