Horrory, który w ogóle nie straszyły, zdażało mi się już oglądać. Ale to chyba pierwszy przypadek horroru, w którym nie mogłem po zakończonym seansie wskazać punktów, w których straszyć miał.
Inna sprawa, że pomysł był naprawdę ciekawy, i gdyby autorzy ambitniej poszli w rasową historyjkę sci-fi, a nie pseudostraszydło, mogło być nieźle. Niestety, raziły schematy. Po około 20 minutach wiedziałem już wszystko, co wiedzieć się dało wtedy. Resztę wątków rozpracowywałem, jak tylko się pojawiały. Szkoda zmarnowanego pomysłu.
I jeszcze jedno: Gdyby panna Ricci powiedziała "It's okay, Michael" tak ze dwa razy więcej, to chyba bym w napadzie szału monitor klawiaturą zarąbał. Kto pisał te dialogi???