Pierdzielę, przerzucam się na horrory koreańskie. Nie dość, że są zrealizowane warsztatowo w dużej mierze po prostu lepiej od tych hollywoodzkich, to na dodatek twórcy nie zapominają o pierwiastku ludzkim w filmach i z takim samym uwielbieniem traktują posokę, realizm w budowaniu świata przedstawionego, tworzenie napięcia, inscenizację oraz bohaterów.
A wszystko to eksploduje już w prologu, gdy poznajemy głównego bohatera - biznesmena, zaniedbującego córkę, dla którego wyprawa do Busan będzie drogą przez hordy zombie, ku nadziei, ku matce jego córki, ku odkupieniu swoich grzechów, ku człowieczeństwu, które obudzi się w nim w tych szalonych i strasznych czasach. Tłem jest bardzo realistyczna reakcja mediów i społeczeństwa na plagę zombie (zarządzanie kryzysowe, próby ucieczki najszybszym środkiem transportu - pociągami, chaos i interwencja wojska), w której katalizatorem wzajemnych animozji i uprzedzeń stają się wagony pociągu. Tutaj też dochodzi do świetnie zainscenizowanych scen, z których sam Romero byłby dumny. Przymierze w obliczu zagłady, truposze ślepnące w mroku, schowki, miejsca na bagaże i toalety ostatnim azylem ludzkości, nieumarli wylewający się ze zdezelowanych wagonów po wykolejeniu pociągu, wspólne przedzieranie się przez kolejne wagony, niezwykle dynamiczne starcie z zombiakami na peronie.
Owszem, pojawiają się tutaj klisze i ckliwe momenty ostatnich pożegnań i poświęceń na ołtarzu idei, które mogłyby być śmiało rozładowane azjatyckim czarnym humorem, wyskakującym nie wiadomo skąd. Twórcy na szczęście przyciskają pedał realizmu i nie zasłaniają się tarczą heheszków. Biorą na klatę gatunek z całym dobrodziejstwem inwentarza i serwują widzowi Pociąg żywych trupów i kolejną wariację na temat bestii, które nie chcą zbyt szybko umierać.
Yeon ma serducho po dobrej stronie, a przy okazji doskonale czuje gatunek. Więcej projektów tego pana, czekam z niecierpliwością na nowe filmy. Najlepiej krwiste, ludzkie i ze śpiewającą dziewczynką.

PS: Scena z zakończenia z kobietą w ciąży i śpiewającą dziewczynką - jakbym oglądał anime w wersji aktorskiej!