Lubię wracać do tego filmu, przekładając sceny w nim zawarte na historie z mojego życia. Sceny, które rozgrywały się w pociągu, przywołują mi na myśl moje doświadczenia zdobyte podczas pracy na kopalni KWK Borynia.
Przetaczająca się przez bezprzedziałowy wagon horda zombie, budzi we mnie nieodparte wrażenie, że Sang-ho Yeon musiał czerpać inspirację z klasycznej walki braci górniczej podczas wyjazdu na powierzchnię. To, co dzieje się na podszybiu o godzinie 13:00, wygląda jak kalka zdjęta z tej właśnie sceny. Akcja na lotnisku, kiedy żołnierze zombie szturmują ruchome schody, przywodzi w mych wspomnieniach niezliczone sytuacje, w których wykończeni pracą górnicy, niemający sił podążać w stronę szybu, zalegają na przystankach w oczekiwaniu na przewóz tzw. kolejką. Gdy dostrzegą oni ledwie błysk z lampy maszynisty prowadzącego kolejkę na końcu wielokilometrowego tunelu zwanego chodnikiem, natychmiast zrywają się do szaleńczego biegu niczym zombie, nie bacząc na przeciwności i zagrożenia czyhające na każdym kroku ciemnych wyrobisk kopalni węgla kamiennego. Doświadczony maszynista nawet nie myśli o tym, by zatrzymać kolejkę na którymkolwiek z przystanków, gdyż wie, że większość z nich to prowizoryczne pułapki porobione przez cwanych górników, chcących wcześniej wskoczyć do jednego z wagonów. Dlatego widok wylewających się zewsząd zombie tak bardzo przypomina mi skaczących na 4 metry górników łapiących się pędzących wagonów.
Dlatego praca na kopalni to nie tylko ważny odłam gospodarki naszego kraju, ale również, jeśli nie głównie, źródło inspiracji dla kultury i sztuki.