Przejrzałam tematy na forum i nie znalazłam podobnej interpretacji, zatem napiszę.
Według mnie wszystko co dzieje się w filmie poza akcją na miejscu wypadku (końcowe sceny) dzieje się w głowie umierającego Henrego, jednak:
Zarówno Henry jak doktor Sam w całej reszcie filmu są personifikacjami rozdartego umysłu ginącego chłopaka. Mamy zatem przerażenie, poczucie winy, smutek, żal, ciągnięcie w stronę śmierci i inne "ciemniejsze emocje" wyrażone pod własną postacią fizyczną Henrego. Mamy też uczucia jak: chęć pozostania przy życiu, zrozumienia co się dzieje, odnalezienia spokoju i logiki, pogodzenia się itp., którym Henry nadał cielesność przypadkowego świadka, jednej z ostatnich rejestrowanych wzrokiem osób - Sama.
Myślę, że powyższe tłumaczy sporo niedomówień, choćby dlaczego tyle akcji oglądamy z perspektywy doktora, dlaczego doktor również ma "schizy", dlaczego w którejś scenie nagle zamieniają się miejscami itp.