„Surge” to intensywne, niepokojące kino, które wciąga widza w umysłową i emocjonalną spiralę swojego bohatera. Film opowiada historię Josepha (w znakomitej kreacji Bena Whishawa), mężczyzny prowadzącego monotonne, ciche życie, które w pewnym momencie pęka jak balon, i zmienia się w chaotyczny ciąg irracjonalnych, pełnych energii działań.

Od pierwszych minut czuć ogromne napięcie. Kamera niemal nie odstępuje Josepha, prowadząc nas przez jego coraz bardziej desperackie gesty i zachowania. Atmosfera budowana jest w sposób duszny i klaustrofobiczny, ruchliwa kamera ręczna i szybki montaż sprawiają, że widz niemal doświadcza jego wewnętrznego rozchwiania. „Surge” nie potrzebuje wybuchowych scen ani typowej filmowej akcji, groza tego obrazu wynika z narastającego poczucia, że bohater wymyka się spod wszelkiej kontroli.

To, co działa najmocniej, to właśnie energia filmu, chaotyczna, impulsywna, ale pełna autentyczności. Z drugiej strony, ta sama cecha może męczyć. Brak wyraźnej struktury narracyjnej sprawia, że momentami „Surge” traci rytm i widz zaczyna czuć się zagubiony. Nie jest to kino dla każdego, wymaga cierpliwości i gotowości na zanurzenie się w coś bardziej impresyjnego niż fabularnie poukładanego.

Film zostawia z poczuciem niepokoju i pewnej ulotności, dokładnie tak, jak powinien. To obraz, który nie daje prostych odpowiedzi, ale intensywnością i sugestywnym portretem psychicznego rozpadu robi duże wrażenie.