W pustym życiu ludzi, którzy gonią za karierą, pozycją społeczną, innymi słowy sprzedają duszę za mary - nie ma miejsca nawet na miłe wspomnienia.

Rozwiązanie filmu jest dość oczywiste jeśli złoży się wszystkie kawałki do kupy. Pierwszego męża nie było. Może był fajny kolega ze szkoły, który został odrzucony już na samym początku wyścigu. A można było przynajmniej spróbować, wbrew woli matki i chorych standardów wpojonych w głowę. Można było mieć kilka lat prawdy, dramtyczne rozstanie, może nawet córkę. A tak są to tylko smutne wizje podczas bezsennych nocy, mąż i córka to tylko zwierzęta nocy. W realnym żyiu nie było miejsca. Ostatnia scena w restauracji to dobitenie ujawnia.