Zwykli ludzie

Dzoni, dwudziestoletni rekrut trafia do niewielkiego oddziału stacjonującego na jugosłowiańskiej
prowincji. Trafia tam trochę przypadkiem, trochę dlatego, że powiedział sobie: dlaczego nie?
Dopiero na miejscu, dowiaduje się, że został wcielony do plutonu egzekucyjnego.

Nie wiem, czy to wina oglądania seansu na godzinę 22 czy po prostu samego filmu, bo poszłam z nastawieniem anty-sennym oraz pozytywnym, ale.. wynudziłam się jak rzadko. Nie polecam. Chyba, że bawi was wychodzenie z kina, śmianie się podczas odrażająco wolnych i bezcelowo wolnych (a to najgorsze!) ujęć, etc. Zresztą.....