Brytyjski historyk i dokumentalista, od początku swej kariery związany z telewizją BBC. Urodził się w miasteczku Dartford w hrabstwie Kent, dorastał w Platt. Rodzina Curtisów wywodziła się z lewicowego środowiska. Jego ojciec, Martin Curtis, był operatorem filmowym, współpracował z reżyserem Humphreyem Jenningsem.

Ukończył prestiżową szkołę Sevenoaks School, następnie zdobył licencjat nauk humanistycznych na oksfordzkim Mansfield College. Rozpoczął także doktorat, w ramach którego wykładał nauki polityczne, jednak rozczarowanie środowiskami akademickimi sprawiło, iż porzucił tę ścieżkę. Został przyjęty do BBC, gdzie pracował przy istniejących już programach, zanim zaczął tworzyć autorskie projekty.

Jego ulubionym tematem jest władza i jej wpływ na społeczeństwo. W swoich dokumentach porusza zagadnienia z takich dziedzin, jak socjologia, psychologia, filozofia i historia polityki. Curtis inspiruje się pionierem socjologii Maxem Weberem, który kwestionował prymitywny, lewicowy, wulgarny marksizm, według którego wszystko dzieje się z powodu ekonomicznych sił w społeczeństwie.

Curtis mówi, że chwilami bliżej mu do neokonserwatysty - np. w swym dokumencie "The Century of the Self" wskazuje, iż rozwój indywidualizmu przyczynił się do korozji więzi społecznych i wspólnoty. Ostatecznie nazywa siebie "człowiekiem swoich czasów", zmieniającym zdanie w różnych kwestiach, jednak o spojrzeniu liberalnego lewicowca.

Duży wpływ na twórczość Brytyjczyka mieli pisarz John Dos Passos i jego "trylogia USA", malarz Robert Rauschenberg, pisarz Emile Zola, a także filmowiec, pisarz i profesor Erik Durschmied. Swoje filmy tworzy na zasadzie kolarzu, łącząc wywiady i kręcony materiał z materiałami archiwalnymi, wielką historię z doświadczeniami jednostek. Obraz wzbogaca komentarzem i muzyką popularną, często także ścieżką dźwiękową z innych filmów ("Taksówkarz", "Pewnego razu na Dzikim Zachodzie", filmy Johna Carpentera itp.).