Bohaterowie tego serialu to młodzi ludzie, którzy osiągnęli pierwszy stopień dojrzałości . Właśnie zdali egzamin maturalny. Jednak dopiero teraz przyjdzie im się zmierzyć z dorosłym życiem. Trójkę bohaterów poznajemy na szpitalnych korytarzach. Sarna trafiła tam za sprawą namów matki, która wymarzyła dla córki karierę medyczną. Iza, po nieudanej próbie samobójczej trafia na ostry dyżur. Natomiast Paweł, jest częstym gościem sali, na której leży Iza. Przed nimi wspólna droga w dorosłość. Wakacyjne przeżycia i praca w szpitalu odmieniły maturzystów. Sarna odnajduje w Pawle pokrewną duszę. Uczuciowa niefrasobliwość Pawła przekształca się w "dorosłą" i odwzajemnioną miłość do Sarny. Natomiast Iwona, dzięki znajomości z ciężko chorym młodym pilotem szybowcowym, na nowo odkrywa uroki życia.
Po niesłusznym odebraniu prawa do wykonywania zawodu lekarza, Roman Bognar przeprowadza się na wieś, by znaleźć prawdziwego sprawcę eutanazji i odzyskać swoje dobre imię.
Pułkownik Krzysztof Dowgird, pruski oficer i polski szlachcic, wypowiada służbę w wojsku elektorskim. Razem z wiernym kompanem, wachmistrzem Kacprem Pilchem, wyrusza na ziemie Rzeczpospolitej.
Polska tuż po zakończeniu II wojny światowej. Andrzej Kenig trafia do oddziału ochotników, z którym zostaje wysłany na Ziemie Odzyskane, by zabezpieczyć przed szabrownikami pozostawione tam mienie.
Siedziba kabaretu "Szpak" mieściła się w kawiarni warszawskiego hotelu "Bristol". Niewiele osób mogło obserwować jego występy na żywo i większość repertuaru była transmitowana w Polskim Radio. Ludwik Perski jako pierwszy wpada na pomysł, żeby utrwalić na taśmie gwiazdy variétés ze stolicy, które dają popis swoich umiejętności. Dopiero w 1966 roku, powstały dwa kolejne specjalnie przygotowane programy na potrzeby Telewizji Polskiej, ukazujące artystów z tego kabaretu.
Sensacyjny dramat społeczny; tytułowy "Cień", człowiek bez twarzy kojarzy się bohaterom trzech nowel (akcja toczy się podczas okupacji i krótko po wojnie) z napotykanymi przez nich postaciami - prowokatora, zdrajcy i sabotażysty. Mężczyzna skacze z pędzącego pociągu i ginie. Identyfikację uniemożliwia zmasakrowana twarz i brak jakichkolwiek dokumentów. Ale prowadzący śledztwo oficer milicji twierdzi: "I włos ma swój cień, cóż dopiero człowiek. Poszukasz cienia, po cieniu faceta rozpoznasz . . ." Dwie następujące po sobie opowieści zdają się zaprzeczać temu twierdzeniu. Nie wiadomo, na przykład, do tej pory, jak to się stało, że podczas wojny doszło do krwawego starcia dwóch grup bojowych należących do tej samej organizacji podziemnej. A kapitan Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, który udawał się do bandy "Malutkiego", by zgładzić jej dowódcę, musiał zabić w decydującym momencie również swego towarzysza, ponieważ zaczął go podejrzewać o zdradę . . . Dopiero trzecie zdarzenie podsuwa pewne rozwiązanie zagadki. Młody chłopak złapany w cudzej marynarce twierdzi, że należała ona do człowieka, który wyskoczył z pociągu i się zabił. Chłopak rozpoznał go bowiem jako organizatora sabotażu w jednej z kopalń śląskich. Jego nazwisko pojawiało się i w poprzednich opowieściach.