Giacomo Casanova urodził się w 2 kwietnia 1725 roku w Wenecji, we Włoszech, a zmarł u schyłku XVIII wieku - w 1798 w Duchcovie w Czechach. Był włoskim podróżnikiem i awanturnikiem, przemierzającym Europę XVIII wieku, ciesząc się sławą największego kochanka swoich czasów. 
Pochodził z artystycznej rodziny - jego rodzice byli aktorami, a bracia zajmowali się malarstwem. Casanova był człowiekiem wykształconym - studiował prawo na Uniwersytecie w Padwie. Jednak nie interesowała go kariera urzędnika. Po zaledwie sześćdziesięciu godzinach pracy jako sekretarz biskupa w miejscowości Martinaro, przyszły najsłynniejszy kochanek Europy postanowił wyruszyć na podbój Rzymu. 
W 1750 roku przystąpił do związku wolnomularstwa. Przynależność do masonerii dawała bardzo duże możliwości rozwoju Casanovie. Dzięki temu poznał m.in: filozofa Woltera, czy kompozytora Mozarta, którzy również należeli do wolnomularstwa.
W swoim życiu trudnił się różnymi zawodami, m.in. był uzdrowicielem, ale na zawsze został zapamiętany jako pisarz i pamiętnikarz, bywalec dworów królewskich (m.in. Fryderyka Wielkiego, carycy Katarzyny II i Stanisława Augusta Poniatowskiego). Znany jako wnikliwy obserwator, a zarazem kronikarz swej epoki. 
Pod koniec życia osiadł na zamku Dux w Czechach, gdzie objął posadę bibliotekarza.
Jego biografia stała się osnową do co najmniej kilkudziesięciu filmów, nie licząc utworów inspirowanych jego postacią jako archetypem cynicznego uwodziciela.