Henri Cartier-Bresson przyszedł na świat 22 sierpnia 1908 roku w małym miasteczku Chanteloup-en-Brie położonym niedaleko Paryża. Uznawany za jednego z najwybitniejszych fotoreporterów francuskich XX wieku i ojca fotoreportażu.
Ze sztuką był związany już od wczesnych lat - studiował malarstwo w latach 20. Potem ukończył studia malarskie i filozoficzne w Cambridge. Fotografować zaczął od 1931, w 1932 miał już pierwszą wystawę w nowojorskiej Julien Levy Gallery, jednak nie była ona dobrze przyjęta. Po tym wydarzeniu Henri wyruszył do Meksyku z wyprawą etnograficzną, po której zaczął pracować jako niezależny fotograf.
W 1935 nauczył się obsługi kamery od Paula Stranda. Od tego czasu asystował przy filmach Jeana Renoira, tworząc jednocześnie kilka własnych filmów. W 1937 roku kręcił filmy dokumentalne w Hiszpanii.
W latach 1940-43 był więźniem wojennym różnych obozów niemieckich. Po ucieczce z obozu wstąpił do francuskiego ruchu oporu. Po wojnie dalej działał jako niezależny fotograf.
W 1947 roku założył wraz z Robertem Capą, Davidem "Chim" Seymourem i George'em Rodgerem agencję fotograficzną Magnum. Jego zdjęcia pojawiały się w prawie wszystkich wielkich dziennikach i czasopismach na całym świecie.
W czasie swego życia prócz Meksyku i Hiszpanii odwiedził m.in. Indii, Birmy, Pakistanu, Chin, Indonezji, Kuby, Kanady, Japonii i ZSRR.
Stworzona przez niego koncepcja decydującego momentu (fr.: L'instant décisif, ang.: the decisive moment), bardzo wpłynęła na rozwój nowoczesnego reportażu.
W 1982 roku został uhonorowany nagrodą Fundacji Emy i Victora Hasselblad za całokształt twórczości.
Pod koniec życia przestał fotografować i wrócił do malarstwa. Zmarł 3 sierpnia 2004 w wieku 95 lat w Montjustin na południu Francji.